της Μαρίας Χωριανοπούλου*
Ένα από τα φλέγοντα ζητήματα τόσο για τη χώρα μας όσο και για ολόκληρο τον πλανήτη είναι αυτó της Ευρωατλαντικής Συμφωνίας Ελεύθερων Συναλλαγών (Transatlantic Trade and Investment Partnership – TTIP). Πόσοι Έλληνες πολίτες είναι ενημερωμένοι για το ζήτημα αυτό;
Εκείνο που προκαλεί ιδιαίτερη ανησυχία και έντονο προβληματισμό είναι το γεγονός ότι τα πρακτικά των συζητήσεων για το σχετικό ζήτημα, μεταξύ ΗΠΑ και ΕΕ, βρίσκονται σε ένα δωμάτιο στο ευρωπαϊκό κοινοβούλιο, στο οποίο δεν έχει κανείς δικαίωμα πρόσβασης. Εκ των προτέρων, λοιπόν, έχει καταργηθεί κάθε όμορφη, εύηχη και γεμάτη κοπανιστό αέρα λέξη που συνηθίζουν να χρησιμοποιούν οι εκπρόσωποι της ΕΕ, όπως δημοκρατία, διαφάνεια, ελευθερία, διάλογος κλπ.
Εξαιρετικά ενδιαφέρον είναι το video όπου ο ευρωβουλευτής Luke Ming Flanagan περιγράφει την αντιδημοκρατική διαδικασία ανάγνωσης των εγγράφων της TTIP στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.
(κάνετε κλικ στην ένδειξη CC για να δείτε τη μετάφραση)
και εδώ είναι το video, όπως το ανέβασε ο Flanagan στον προσωπικό του λογαριασμό στο twitter:
https://amp.twimg.com/v/14d8dbe8-7b03-4a8d-a442-0b2338d517c4
Τι προβλέπει όμως αυτή η συμφωνία πραγματικά ;
Τι κρύβεται πίσω από τις επίπλαστες, ευχάριστες και παραπλανητικές λέξεις, «ελευθερία» και «συμφωνία» ;
Η συμφωνία αυτή δίνει τη δυνατότητα σε πολυεθνικούς κολοσσούς –οι οποίοι ως γνωστόν εκπροσωπούνται από τις ελάχιστες οικονομικές ελίτ που κυβερνούν τον πλανήτη- για τα εξής:
— Να δραστηριοποιηθούν οι πολυεθνικές αυτές εταιρείες σε οποιοδήποτε τομέα επιθυμούν και θεωρούν οι ίδιες κερδοφόρο, χωρίς κρατικό έλεγχο και περαιτέρω δεσμεύσεις.
— Μπορούν να προσφεύγουν σε διαιτητικά δικαστήρια έναντι των κρατών που θεωρούν ότι βλάπτονται τα συμφέροντά τους και μειώνουν τα κέρδη τους, χωρίς όμως να υπάρχει αναλόγως η ίδια δυνατότητα για τα κράτη. Επίσης θα έχουν τη δυνατότητα να ζητούν την καταβολή υπέρογκων αποζημιώσεων για διαφυγόντα κέρδη μετά την εφαρμογή μίας εργατικής ή περιβαλλοντικής νομοθεσίας από την πλευρά του κράτους, επειδή θα θεωρούν ότι αυτές οι νομοθεσίες μειώνουν τα κέρδη τους.
Δείτε μερικά χαρακτηριστικά παραδείγματα: Ευρωπαϊκές πολυεθνικές προσέφυγαν στη Δικαιοσύνη κατά της αύξησης του κατώτατου μισθού στην Αίγυπτο και κατά του περιορισμού των τοξικών εκπομπών αερίων στο Περού. Δεν υπάρχει κανένα όριο στις κυρώσεις που μπορούν να επιβάλλουν τέτοια ειδικά δικαστήρια σε βάρος των κρατών και προς όφελος των πολυεθνικών.
Η καπνοβιομηχανία Philip Morris, έχοντας ενοχληθεί από την ιδιαίτερα αποτελεσματική αντικαπνιστική καμπάνια και νομοθεσία σε Ουρουγουάη και Αυστραλία, έσυρε τις δύο χώρες σε ειδικό δικαστήριο. Η Philip Morris, αν κερδίσει αυτές τις υποθέσεις, θα στραφεί εναντίον 100 και πλέον κρατών, συμπεριλαμβανομένων της Γαλλίας, της Νορβηγίας, της Νέας Ζηλανδίας και της Φινλανδίας, οι οποίες ήδη συζητούν νομοθεσίες που θα σώσουν ζωές.
Ειδικοί αναφέρουν ότι η Philip Morris έχει μεγάλες πιθανότητες να κερδίσει, καθώς χρησιμοποιεί ένα κλειστό διεθνές δικαστήριο στο οποίο τα 2/3 των υποθέσεων που εκδικάστηκαν το 2014 τα κέρδισαν οι πολυεθνικές. Υπ’ όψιν ότι οι αποφάσεις αυτές είναι δεσμευτικές.
— Με τη συμφωνία αυτή ανοίγουν διάπλατα οι πόρτες για τη μαζική εισαγωγή γενετικά τροποποιημένων προϊόντων στην ευρωπαϊκή αγορά.
— Είναι χαρακτηριστικό ότι οποιαδήποτε σήμανση και γεωγραφική ένδειξη για τα χαρακτηριστικά του προϊόντος, όπως η προέλευση και η ποιότητα, που θα πλήττει τα συμφέροντα της εκάστοτε εταιρείας, δεν θα αναγράφονται ! π.χ. ένα αμερικανικό προϊόν θα είναι δυνατόν να θεωρείται ελληνικό από πολλούς πολίτες.
— Ένα προϊόν θα μπορεί εξαρχής να κυκλοφορεί στην αγορά και να αποσύρεται μόνο όταν αποδειχθεί ότι βλάπτει το περιβάλλον και την υγεία των πολιτών σε αντίθεση με την ισχύουσα νομοθεσία στην Ευρώπη που ζητά εκ των προτέρων διαβεβαιώσεις από τον κατασκευαστή και πριν κυκλοφορήσει το προϊόν.
— Η TTIP ανοίγει τον δρόμο στις ιδιωτικές επιχειρήσεις να αναλάβουν και να εξαγοράσουν οποιονδήποτε τομέα δημοσίων υπηρεσιών επιθυμούν, όπως η υγεία, η παιδεία, το νερό, η αγροτική παραγωγή κ.λπ. χωρίς κανέναν ουσιαστικό περιορισμό και επίβλεψη.
Oι συνέπειες για τους πολίτες και τα έθνη-κράτη θα είναι απολύτως καταστροφικές:
— Η ελευθερία στο διαδίκτυο, η προστασία των πνευματικών δικαιωμάτων, οι υποδομές του κράτους, οι φυσικοί πόροι, το θέμα της μετανάστευσης, θα γίνουν βορά στην άγρια λογική του εμπορίου και της αγοράς.
— Τα εθνικά κοινοβούλια θα γίνουν μαριονέτες που απλώς θα συμμετέχουν στη διαπραγμάτευση με τις πολυεθνικές μόνο για ήσσονος σημασίας ζητήματα.
— θα ξεπουληθεί ο εθνικός πλούτος και η δημόσια περιουσία των κρατών και οι χώρες θα γίνουν υπόδουλες στις πολυεθνικές.
— ο πλούτος θα συνεχίσει να συσσωρεύεται με ανεξέλεγκτο ρυθμό στις οικονομικές ελίτ, που κρύβονται πίσω από ανώνυμα εταιρικά σχήματα και off shore εταιρείες, χωρίς να καταβάλλουν τους φόρους που τους αναλογούν.
— ο νεοφιλελευθερισμός θα εφαρμοστεί στην πιο κανιβαλική εκδοχή του. Τα εισοδήματα των πολιτών θα μειωθούν τρομακτικά, η ποιότητα ζωής θα υποβαθμιστεί, οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις θα εξαφανιστούν. Δεν θα αποτελεί κέντρο κάθε δραστηριότητας ο Άνθρωπος αλλά το κέρδος και η αγορά.
— Θα καταργηθούν τα έθνη-κράτη, η παγκοσμιοποίηση θα επικρατήσει απόλυτα και οι χώρες θα αφεθούν έρμαια στις ορέξεις των πολυεθνικών. Η νέα τάξη πραγμάτων που μας έχουν πολλές φορές προαναγγείλει εγχώριοι και ξένοι «ηγέτες» δεν θα είναι πια συνωμοσιολογία, αλλά πραγματικότητα.
Τι μπορούμε να κάνουμε εμείς οι πολίτες:
Να απαιτήσουμε και να ζητήσουμε να δεσμευθούν οι πολιτικοί της χώρας μας για τα εξής:
— Να πάρουν ξεκάθαρη θέση σχετικά με την TTIP, όχι κούφια λόγια και προσπάθεια να ξεγλιστρίσουν με συνθήματα. Τα κόμματά τους να αναλάβουν την αληθινή ενημέρωση των πολιτών και να συστήσουν ειδικές επιτροπές για το ζήτημα.
— να ζητήσουν απόλυτη διαφάνεια και ανοιχτό διάλογο σχετικά με το θέμα.
— να απαιτήσουν τον τερματισμό των μυστικών διαπραγματεύσεων.
— να απαιτήσουν την δημοσιοποίηση όλων των μυστικών εγγράφων.
— οι αποφάσεις και οι ψήφιση σχετικών νόμων να γίνουν από τα εθνικά κοινοβούλια και όχι από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή.
O χρόνος που μάς απομένει για να μην γίνουμε κιμάς στη μηχανή της παγκοσμιοποίησης είναι πραγματικά λίγος. Η ευθύνη αναλογεί στον καθένα μας ξεχωριστά.
Και μην πείτε ποτέ τι μπορώ να κάνω εγώ; Η μεγάλη μας υποχρέωση είναι η προσωπική μας γνώση και η ενημέρωση των συγγενών μας, των φίλων μας, των συμπολιτών μας.
ΜΑΡΙΑ ΧΩΡΙΑΝΟΠΟΥΛΟΥ,
Δημιουργός - Διαχειριστής iThesis
Εκείνο που προκαλεί ιδιαίτερη ανησυχία και έντονο προβληματισμό είναι το γεγονός ότι τα πρακτικά των συζητήσεων για το σχετικό ζήτημα, μεταξύ ΗΠΑ και ΕΕ, βρίσκονται σε ένα δωμάτιο στο ευρωπαϊκό κοινοβούλιο, στο οποίο δεν έχει κανείς δικαίωμα πρόσβασης. Εκ των προτέρων, λοιπόν, έχει καταργηθεί κάθε όμορφη, εύηχη και γεμάτη κοπανιστό αέρα λέξη που συνηθίζουν να χρησιμοποιούν οι εκπρόσωποι της ΕΕ, όπως δημοκρατία, διαφάνεια, ελευθερία, διάλογος κλπ.
Εξαιρετικά ενδιαφέρον είναι το video όπου ο ευρωβουλευτής Luke Ming Flanagan περιγράφει την αντιδημοκρατική διαδικασία ανάγνωσης των εγγράφων της TTIP στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.
(κάνετε κλικ στην ένδειξη CC για να δείτε τη μετάφραση)
και εδώ είναι το video, όπως το ανέβασε ο Flanagan στον προσωπικό του λογαριασμό στο twitter:
https://amp.twimg.com/v/14d8dbe8-7b03-4a8d-a442-0b2338d517c4
Τι προβλέπει όμως αυτή η συμφωνία πραγματικά ;
Τι κρύβεται πίσω από τις επίπλαστες, ευχάριστες και παραπλανητικές λέξεις, «ελευθερία» και «συμφωνία» ;
Η συμφωνία αυτή δίνει τη δυνατότητα σε πολυεθνικούς κολοσσούς –οι οποίοι ως γνωστόν εκπροσωπούνται από τις ελάχιστες οικονομικές ελίτ που κυβερνούν τον πλανήτη- για τα εξής:
— Να δραστηριοποιηθούν οι πολυεθνικές αυτές εταιρείες σε οποιοδήποτε τομέα επιθυμούν και θεωρούν οι ίδιες κερδοφόρο, χωρίς κρατικό έλεγχο και περαιτέρω δεσμεύσεις.
— Μπορούν να προσφεύγουν σε διαιτητικά δικαστήρια έναντι των κρατών που θεωρούν ότι βλάπτονται τα συμφέροντά τους και μειώνουν τα κέρδη τους, χωρίς όμως να υπάρχει αναλόγως η ίδια δυνατότητα για τα κράτη. Επίσης θα έχουν τη δυνατότητα να ζητούν την καταβολή υπέρογκων αποζημιώσεων για διαφυγόντα κέρδη μετά την εφαρμογή μίας εργατικής ή περιβαλλοντικής νομοθεσίας από την πλευρά του κράτους, επειδή θα θεωρούν ότι αυτές οι νομοθεσίες μειώνουν τα κέρδη τους.
Δείτε μερικά χαρακτηριστικά παραδείγματα: Ευρωπαϊκές πολυεθνικές προσέφυγαν στη Δικαιοσύνη κατά της αύξησης του κατώτατου μισθού στην Αίγυπτο και κατά του περιορισμού των τοξικών εκπομπών αερίων στο Περού. Δεν υπάρχει κανένα όριο στις κυρώσεις που μπορούν να επιβάλλουν τέτοια ειδικά δικαστήρια σε βάρος των κρατών και προς όφελος των πολυεθνικών.
Η καπνοβιομηχανία Philip Morris, έχοντας ενοχληθεί από την ιδιαίτερα αποτελεσματική αντικαπνιστική καμπάνια και νομοθεσία σε Ουρουγουάη και Αυστραλία, έσυρε τις δύο χώρες σε ειδικό δικαστήριο. Η Philip Morris, αν κερδίσει αυτές τις υποθέσεις, θα στραφεί εναντίον 100 και πλέον κρατών, συμπεριλαμβανομένων της Γαλλίας, της Νορβηγίας, της Νέας Ζηλανδίας και της Φινλανδίας, οι οποίες ήδη συζητούν νομοθεσίες που θα σώσουν ζωές.
Ειδικοί αναφέρουν ότι η Philip Morris έχει μεγάλες πιθανότητες να κερδίσει, καθώς χρησιμοποιεί ένα κλειστό διεθνές δικαστήριο στο οποίο τα 2/3 των υποθέσεων που εκδικάστηκαν το 2014 τα κέρδισαν οι πολυεθνικές. Υπ’ όψιν ότι οι αποφάσεις αυτές είναι δεσμευτικές.
— Με τη συμφωνία αυτή ανοίγουν διάπλατα οι πόρτες για τη μαζική εισαγωγή γενετικά τροποποιημένων προϊόντων στην ευρωπαϊκή αγορά.
— Είναι χαρακτηριστικό ότι οποιαδήποτε σήμανση και γεωγραφική ένδειξη για τα χαρακτηριστικά του προϊόντος, όπως η προέλευση και η ποιότητα, που θα πλήττει τα συμφέροντα της εκάστοτε εταιρείας, δεν θα αναγράφονται ! π.χ. ένα αμερικανικό προϊόν θα είναι δυνατόν να θεωρείται ελληνικό από πολλούς πολίτες.
— Ένα προϊόν θα μπορεί εξαρχής να κυκλοφορεί στην αγορά και να αποσύρεται μόνο όταν αποδειχθεί ότι βλάπτει το περιβάλλον και την υγεία των πολιτών σε αντίθεση με την ισχύουσα νομοθεσία στην Ευρώπη που ζητά εκ των προτέρων διαβεβαιώσεις από τον κατασκευαστή και πριν κυκλοφορήσει το προϊόν.
— Η TTIP ανοίγει τον δρόμο στις ιδιωτικές επιχειρήσεις να αναλάβουν και να εξαγοράσουν οποιονδήποτε τομέα δημοσίων υπηρεσιών επιθυμούν, όπως η υγεία, η παιδεία, το νερό, η αγροτική παραγωγή κ.λπ. χωρίς κανέναν ουσιαστικό περιορισμό και επίβλεψη.
Oι συνέπειες για τους πολίτες και τα έθνη-κράτη θα είναι απολύτως καταστροφικές:
— Η ελευθερία στο διαδίκτυο, η προστασία των πνευματικών δικαιωμάτων, οι υποδομές του κράτους, οι φυσικοί πόροι, το θέμα της μετανάστευσης, θα γίνουν βορά στην άγρια λογική του εμπορίου και της αγοράς.
— Τα εθνικά κοινοβούλια θα γίνουν μαριονέτες που απλώς θα συμμετέχουν στη διαπραγμάτευση με τις πολυεθνικές μόνο για ήσσονος σημασίας ζητήματα.
— θα ξεπουληθεί ο εθνικός πλούτος και η δημόσια περιουσία των κρατών και οι χώρες θα γίνουν υπόδουλες στις πολυεθνικές.
— ο πλούτος θα συνεχίσει να συσσωρεύεται με ανεξέλεγκτο ρυθμό στις οικονομικές ελίτ, που κρύβονται πίσω από ανώνυμα εταιρικά σχήματα και off shore εταιρείες, χωρίς να καταβάλλουν τους φόρους που τους αναλογούν.
— ο νεοφιλελευθερισμός θα εφαρμοστεί στην πιο κανιβαλική εκδοχή του. Τα εισοδήματα των πολιτών θα μειωθούν τρομακτικά, η ποιότητα ζωής θα υποβαθμιστεί, οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις θα εξαφανιστούν. Δεν θα αποτελεί κέντρο κάθε δραστηριότητας ο Άνθρωπος αλλά το κέρδος και η αγορά.
— Θα καταργηθούν τα έθνη-κράτη, η παγκοσμιοποίηση θα επικρατήσει απόλυτα και οι χώρες θα αφεθούν έρμαια στις ορέξεις των πολυεθνικών. Η νέα τάξη πραγμάτων που μας έχουν πολλές φορές προαναγγείλει εγχώριοι και ξένοι «ηγέτες» δεν θα είναι πια συνωμοσιολογία, αλλά πραγματικότητα.
Τι μπορούμε να κάνουμε εμείς οι πολίτες:
Να απαιτήσουμε και να ζητήσουμε να δεσμευθούν οι πολιτικοί της χώρας μας για τα εξής:
— Να πάρουν ξεκάθαρη θέση σχετικά με την TTIP, όχι κούφια λόγια και προσπάθεια να ξεγλιστρίσουν με συνθήματα. Τα κόμματά τους να αναλάβουν την αληθινή ενημέρωση των πολιτών και να συστήσουν ειδικές επιτροπές για το ζήτημα.
— να ζητήσουν απόλυτη διαφάνεια και ανοιχτό διάλογο σχετικά με το θέμα.
— να απαιτήσουν τον τερματισμό των μυστικών διαπραγματεύσεων.
— να απαιτήσουν την δημοσιοποίηση όλων των μυστικών εγγράφων.
— οι αποφάσεις και οι ψήφιση σχετικών νόμων να γίνουν από τα εθνικά κοινοβούλια και όχι από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή.
O χρόνος που μάς απομένει για να μην γίνουμε κιμάς στη μηχανή της παγκοσμιοποίησης είναι πραγματικά λίγος. Η ευθύνη αναλογεί στον καθένα μας ξεχωριστά.
Και μην πείτε ποτέ τι μπορώ να κάνω εγώ; Η μεγάλη μας υποχρέωση είναι η προσωπική μας γνώση και η ενημέρωση των συγγενών μας, των φίλων μας, των συμπολιτών μας.
ΜΑΡΙΑ ΧΩΡΙΑΝΟΠΟΥΛΟΥ,Δημιουργός - Διαχειριστής iThesis
Πηγή:ithesis.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.