Γράφει ο Νίκος Μόττας*Ο τρόμος και η απόγνωση στο πρόσωπο του, την ώρα που έχει σηκωμένα τα χέρια, αποτυπώθηκε για πάντα από το φωτογραφικό φακό, για να θυμίζει την φρίκη του Ολοκαυτώματος.Δεκαετίες αργότερα, ένα σύγχρονο γκέτο υπάρχει στη Μέση Ανατολή. Το γκέτο της Γάζας. Στη θέση των εβραιόπουλων της Βαρσοβίας, του Νταχάου, του Άουσβιτς και των άλλων κολαστηρίων του Ολοκαυτώματος, βρίσκονται σήμερα τα παιδιά του παλαιστινιακού λαού.Τηρουμένων των ιστορικών αναλογιών, οι ομοιότητες του γκέτο της Βαρσοβίας με την σύγχρονη φυλακή της Γάζας είναι ανατριχιαστικές. Στη Βαρσοβία των SS, οι Ναζί έκαναν ότι μπορούσαν προκειμένου να οδηγήσουν τα θύματα τους στην απόγνωση: πέραν της συστηματικής βίας, τους στερούσαν βασικά υλικά αγαθά για την επιβίωση τους, μείωναν στο ελάχιστο την παροχή νερού και ρεύματος, έβαζαν σκόπιμα κάθε λογής εμπόδια στην ιατροφαρμακευτική περίθαλψη.Από το 2005, όταν και η κυβέρνηση του Ισραήλ εκκένωσε και τους τελευταίους ισραηλινούς οικισμούς από την περιοχή, η Γάζα βρίσκεται υπό καθεστώς αποκλεισμού και πολιορκίας, αποτελώντας μια τεράστια φυλακή ανθρώπινων ψυχών.Έτσι, όταν δεν έρχονται αντιμέτωποι με τα πυρά του ισραηλινού στρατού, οι παλαιστίνιοι της Γάζας αντιμετωπίζουν την έλλειψη βασικών αγαθών, τον υποσιτισμό, την ανυπαρξία αναγκαίου ιατροφαρμακευτικού υλικού, τις ελλείψεις σε πόσιμο νερό και ρεύμα. Τα στοιχεία διεθνών οργανισμών για την ανθρωπιστική κρίση στη Λωρίδα της Γάζας δεν αφήνουν κανένα περιθώριο παρερμηνείας για την τραγικότητα της κατάστασης.Στη Βαρσοβία της δεκαετίας του ’40, οι εβραϊκές οικογένειες χωρίζονταν από τον υπόλοιπο κόσμο με ένα τείχος περίπου 4 μέτρων. Στη Γάζα του σήμερα, όπως και στη Δυτική Όχθη, τείχη ύψους 11 μέτρων συνεχίζουν να θυμίζουν ότι κάπου, πίσω απ’ αυτά, υπάρχουν ακόμη τα παιδιά «ενός κατώτερου θεού».Από το γκέτο της Βαρσοβίας μέχρι την κόλαση της Γάζας, από τους «Άιχμαν» του χθες στους «Νετανιάχου» του σήμερα, περισσότερες από επτά δεκαετίες μετά, ο ιμπεριαλισμός συνεχίζει να δείχνει το αποτρόπαιο, εγκληματικό, βάρβαρο πρόσωπο του.Αποδεικνύοντας πως οι μάσκες του- και τα πρόσωπα που τον υπηρετούν- μπορεί με τον καιρό να αλλάζουν, αλλά το μίσος και η απανθρωπιά του απέναντι στους λαούς παραμένουν ίδια.
*Νίκος Μόττας: Γεννήθηκε το 1984 στη Θεσσαλονίκη. Είναι υποψήφιος διδάκτορας (Phd) Πολιτικής Επιστήμης, Διεθνών Σχέσεων και Ιστορίας. Σπούδασε Πολιτικές Επιστήμες από το Πανεπιστήμιο Westminster του Λονδίνου και είναι κάτοχος δύο μεταπτυχιακών τίτλων (Master of Arts) στις διπλωματικές σπουδές (Παρίσι) και στις διεθνείς διπλωματικές σχέσεις (Πανεπιστήμιο Τελ Αβίβ). Άρθρα του έχουν δημοσιευθεί σε ελληνόφωνα και ξενόγλωσσα μέσα.
Πηγή: https://atexnos.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.