Χμμ.. πως ξεκινάμε..;
Γεννήθηκα Αθήνα, μεγάλωσα Νίκαια.
Δεν μεγάλωσα με βιβλία, ναι το ξέρω μην κάνετε τσ τσ! Είμαι απαράδεχτη ναι ναι!
Αλλά μεγάλωσα με μια οικογένεια, που κάθε απογεύμα μαζευόμασταν όλοι μαζί και το μόνο που άκουγα ήταν ιστορίες, ιστορίες πολλές ιστορίες!
Οι ρίζες μου είναι από Κρήτη, και ευχαριστώ τον μπαμπά μου για το υπέροχο επίθετο που μου χάρισε και για την μεγάλη κληρονομιά που κουβαλάω...
Τα πρώτα μου δείγματα γραφής ξεκίνησαν σε μικρή ηλικία, κάπου στα 7 με 8!
Αν και βαριέμαι απίστευτα εύκολα, αυτό δεν θα το βαρεθώ είμαι σίγουρη. Ποιός βαριέται να αισθάνεται..;
Εύχομαι να σας "αγγίξουν".. είτε θετικά είτε αρνητικά!
Ελένη Καζαντζάκη.
Ελένη Καζαντζάκη
ΠΟΙΗΜΑΤΑ
-----------------
" Τι βλέπεις;
Βλέπω τα σύννεφα, χορεύουν στον ουρανό.
Τι βλέπεις;
Βλέπω το αεράκι να κυλάει στο κορμί σου.
Τι βλέπεις;
Βλέπω τον παράδεισο, τον κρατάς σφικτά στα χέρια.
Τι ακούς;
Ακούω την άνοιξη, γεύομαι την δροσιά της, σαν γλυκιά βροχή από μέλι.
Τι ακούς;
Ακούω μια μελωδία άγνωστη, μα τόσο οικεία.
Τι ακούς;
Ακούω να μου μιλάς, να μου ψιθυρίζεις.
Τι σου λέω;
Μου λες ότι κοιμάμαι.
Τι σου λέω;
Μου λες ότι ανασταίνομαι.
Τι σου λέω;
Μου λες να μην κλαίω."
-----------------
"Ήθελα και αν ήθελα,
τόσο όσο σαν να πάει να εκραγεί.
Λησμόνησα και πόσο και αν λησμόνησα,
και έκλαψα και πόσο και αν έκλαψα,
μα πάλι δεν ήταν αρκετό.
Ήταν σαν να ήταν
τυφλό σαν μουγκό,
παράλυτο σαν κουτσό."
-----------------
"Μα στα μάτια σου είδα φως αγγελικό
και την πίστη μου άλλαξα
για να σε έχω μόνο εγώ."
-----------------
"Στα χέρια μου ξεγλίστρισε
και χάθηκε
μα φώναξα, μα δίστασα
και έπλασα, το δικό μου,
στο σκοτάδι, έρωτα."
-----------------
"Σαν η ψυχή μου περπατά
προς μέρη σκοτεινά
εκεί ελπίδα, θα την βρω
να κάψει το κορμί μου
να φύγει πόνος αιχμηρός
να γείρει η φωνή μου"
-----------------
"Η μυρωδιά του κορμιού σου έχει χαραχτεί πάνω στα αυλάκια της ψυχής μου.
Είναι η νύχτα και το φως, που με φέρνει πιο κοντά σου.
Είναι η σταγόνα από φωτιά που ξεχειλίζει με το άγγιγμα σου.
Σαν παιδάκι τριγυρνώ ανέμελο παίζοντας κρυφτό.
Ψάχνω τρόπους για να μπω στην ανάσα σου, να μου δώσεις μια ελπίδα
ότι θα σε κρατώ για άλλη μια χιλιετία.
Πυροτέχνημα τα μάγουλα μου έχουν λιώσει στην καρδιά μου.
Δεν θα σου πω πως ονειρευόμουν να πίνω από το ποτήρι που κρατούσες
και να μεθώ με την ώρα που την σταματούσες.
Και σαν από το όνειρο ξυπνώ, θα βρεθώ σε ένα λευκό ποταμό."
-----------------
ΕΛΕΝΗ ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗ ΠΟΙΗΜΑΤΑ
Πηγή: http://www.booksinfo.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.