ΚΕΦΑΛΟΚΛΕΙΔΩΜΑ ΣΤΟΝ ΘΕΑΤΗ!

Δημήτρης Δανίκας

Περίφημα λοιπόν. Το χαστούκι το ευεργετικό. Το είδαμε, το απολαύσαμε, το ξανάδαμε, το καταχαρήκαμε και σε δύο ομάδες χωριστήκαμε. Εγώ απ εδώ, εσύ από εκεί. Τέλεια. Ολυμπιακός-Παναθηναικός. Ποιος ο σωστός; Να φωνάξουμε διαιτητή

Και φυσικά, όπως συμβαίνει με όλα τα σκάνδαλα, μεγάλα και μικρά, τα βράδια βρήκαμε θέμα να κουβεντιάζουμε. Ενίοτε να πλακωνόμαστε. Ακόμα καλύτερα. Και όχι μόνο με το χαστούκι, αλλά και με το «κρεβάτι» της συντρόφου του Γουίλ Σμιθ, αλλά και του ίδιου. Όλα μαζί!

Ετσι με το χαστούκι, το «κρεβάτι», την κλειδαρότρυπα, τον Γουίλ Σμιθ και τον Κρις Ροκ, σκοτώνουμε τον ελεύθερο χρόνο μας, ξεπερνάμε, για λίγο, ακρίβεια, τιμολόγια και όλα τα συμπαρομαρτούντα και φυσικά προσπερνάμε Ουκρανία, βομβαρδισμούς, προσφυγικές ροές, εκατόμβες νεκρών και τον μακελάρη τον Ρώσο αρχηγό

Τουτέστιν χωρίς το χαστούκι τι θα κάναμε; Και τώρα χωρίς βαρβάρους τι θα γένουμε που έλεγε και ο μέγας Ποιητής; Πάμε παρακάτω. Τι ακριβώς ήταν η φετινή τελετή απονομής των Οσκαρ; Μα φυσικά το χαστούκι. Τι άλλο; Μα είπαμε το «κρεβάτι». Τι άλλο; Η «κλειδαρότρυπα». Τι άλλο; Μα θέλεις κι άλλο; Φυσικά θέλω κι άλλο. Τι εννοείς;

Θα σου πω εγώ τώρα. Εννοώ τις ταινίες, τα Οσκαρ, τις ερμηνείες, τα βραβεία. Όλα αυτά, δηλαδή την ουσία. Για να μετρήσουμε κεφάλια. Πόσοι εξ ημών και υμών έχουν δει κάποια απ αυτές τις βραβευμένες ταινίες; Μόνο τόσοι λίγοι; Ούτε εσύ; Απίστευτο

Αντε κάποιοι άλλοι να έχουν δει «εξουσία του σκύλου» στην πλατφόρμα Netflix. Και ούτε. Τότε; Μα είναι αυτονόητο. Δεν πάμε σινεμά, δεν κόβουμε εισιτήριο, δεν μετακινούμαστε από τον καναπέ, δεν κλείνουμε τηλεκοντρόλ. Αυτή η νέα γενιά θεατών

Λογικό να φοβόμαστε Covid-19. Λογικό να αποφεύγουμε συνωστισμό. Λογικό να είμαστε επιφυλακτικοί και μαζεμένοι. Όλα αυτά λογικά είναι. Ασε η ακρίβεια. Που περίσσεμα για την αίθουσα. Με το σταγονόμετρο. Και αν

Όμως οι αιθουσάρχες τηρούν τα μέτρα. Όμως τα καθίσματα με αποστάσεις. Όμως οι προβολές στις έξι το απόγευμα, και μάλιστα τις καθημερινές, είναι οι πιο ασφαλείς με ελάχιστο σχεδόν μηδενικό κοινό

Πάμε παρακάτω. Όμως ταβέρνες, μπαράκια και άλλα στέκια σχεδόν γεμάτα. Και μάλιστα εντός και όχι εκτός. Επομένως; Το συμπέρασμα απλό. Ο μέσος Ελληνας θεατής, από «αρχαιοτάτων» χρόνων, ζήτημα ήταν αν έκοβε μισό εισιτήριο κάθε χρόνο. Πριν από Covid-19, πανδημία, ακρίβεια, λιτότητα και Μέρκελ

Αρα τα εμπόδια δεν είναι μόνο όλα αυτά τα γνωστά. Αρα ο μέσος Ελληνας δεν πάει σινεμά. Ανεξαρτήτως «καιρικών» συνθηκών. Αρα η διασκέδασή του εξαντλείται στο τρίγωνο café-ταβέρνα-μπουζούκι. Αρα η πολιτιστική, αισθητική του τροφή εξαντλείται με τηλεόραση, μπουζούκι και όλα τα γνωστά. Πράγμα που συμβαίνει και σε όλες τις άλλες μορφές, εκδοχές κουλτούρας, όπως βιβλίο, θέατρο, μουσική. Και άρα αυτό δεν είναι χαστούκι αλλά μπουνιά, κεφαλοκλείδωμα και ασφυξία στον εσωτερικό του οργανισμό

Τουτέστιν, πολιτιστικά και αισθητικά, όπως σε όλα που συμβαίνουν στην Σωρρακώσταινα: εκεί εκεί, στη Β Ευρωπαική εθνική!

Πηγή: https://www.protothema.gr