κ. ΓΚΙΩΝΗ Ο ΝΟΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΑΜΕΙΛΙΚΤΟΣ ΜΕ ΟΣΟΥΣ ΚΑΤΑΣΠΑΤΑΛΟΥΝ ΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟ ΧΡΗΜΑ!

Πηγη:novel918.gr

Ζούμε ομολογουμένως μυθιστορηματικές στιγμές, λεπτά που τα έχουν όλα και δευτερόλεπτα  που "κάνουν" για μια ζωή, επειδή είναι μεγάλη υπόθεση να βλέπουμε στη καθημερινότητα μας τη φτώχεια και την ανέχεια και σε όλο τους το μεγαλείο.
Τίποτα πια δεν είναι όπως παλιά και ο τρόπος που ζούσαμε και λειτουργούσαμε πριν από λίγα χρόνια η πραγματικότητα μας επιτάσσει να τον διαγράψουμε οριστικά.
Τώρα πλέον όλοι γνωρίζουμε ότι "λεφτά δεν υπάρχουν" και καλώς ή κακώς θα πρέπει να ζήσουμε με τα λίγα ή τα ελάχιστα και μάλιστα μέσα από ένα σύστημα που ενώ το ίδιο  δημιούργησε τα οικονομικά προβλήματα και σπεύδει τώρα με κάθε τρόπο να περισώσει ότι μπορεί από τις σπάταλες δραστηριότητες του παρελθόντος και τις αλλοπρόσαλλες πρακτικές των ανθρώπων της εξουσίας.
Οι εποχές πλέον είναι άλλες και για την Τοπική Αυτοδιοίκηση,  της οποίας το μέγα πρόβλημα είναι ότι τα ελάχιστα χρήματα και η διαχείριση αυτών των περιορισμένων οικονομικών πόρων πρέπει να γίνεται με τέτοιο τρόπο ώστε να αποδίδουν τα μέγιστα και να εξισορροπούν όσο γίνεται τις ποικιλόμορφες ανισότητες που δημιουργεί η φτώχεια.
Χρειάζεται όμως σχέδιο. Σχέδιο με αρχή μέση και τέλος. Στρατηγική με άμεσους και έμμεσους στόχους, με προοπτική και κυρίως ένα τίμιο όραμα με λογική εφαρμόσιμης πολιτικής. Κρατικές επιδοτήσεις και εισροή χρημάτων από την κεντρική εξουσία πλέον αποτελούν παρελθόν και εάν επιθυμούμε πλούτο και οικονομική ευμάρεια πρέπει να τα δημιουργήσουμε με τις δικές μας δυνάμεις.
Όμως ενώ τα πράγματα από κάθε άποψη γίνονται δυσκολότερα, ο κ. Γκιώνης και η "στενή παρεούλα του" φαίνεται ότι μάλλον αδυνατούν να  κατανοήσουν  την σημερινή οικονομική πραγματικότητα, να αντιληφθούν και να συμπλεύσουν με την  εποχή ή γιατί δεν καταλαβαίνουν τι τους γίνεται ή γιατί έχουν άλλα .. στο μυαλό τους.
Σχέδιο από ότι φαίνεται δυστυχώς δεν έχουν, αλλά αυτό δεν είναι και ποινικά κολάσιμο, όμως το να κατασπαταλούνται οι όποιοι πόροι μπορούν να φέρουν ανάπτυξη είναι άλλο θέμα. Όπως άλλο θέμα είναι η πρωτοφανής απόφαση του ΔΣ του Δημοτικού Λιμενικού Ταμείου, παρόντος μάλιστα και του κ. Δημάρχου, να προτιμηθεί ανεξήγητα η ακριβότερη μελέτη (?105.000) για την ανάδειξη και ριζική  ανάπλαση του θαλάσσιου μετώπου της πόλης του Λουτρακίου, ενώ υπήρχε άλλη κατατεθειμένη από τον ίδιο φορέα αλλά από άλλο τμήμα του ΕΜΠ με το μισό όμως κόστος  (?50.000 ευρώ).
Δεν είναι βέβαια πρόθεση μας σ αυτό το μικρό σημείωμα να μπούμε στα εσωτερικά του Δημοτικού Λιμενικού Ταμείου, ούτε φυσικά είναι πρέπον να προκαταβάλουμε την απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου η οποία έπεται και λογικά θα εξετάσει διεξοδικότερα το θέμα και πιθανότατα, θα δικαιώσει τις άοκνες και συνεχείς προσπάθειες του Αντιπροέδρου του Λιμενικού Ταμείου. Όμως το ζήτημα είναι άλλο και εδώ ξεκινούν οι ουσιαστικές αντιρρήσεις μας που δεν είναι μόνο πολιτικές αλλά κάτι πολύ περισσότερο..
Γιατί η σημερινή Δημοτική Αρχή δεν εξελέγη για να κάνει τα πράγματα χειρότερα, ανεξήγητα και μπερδεμένα.  Με ποια λογική λοιπόν σε μια εποχή κρίσης προτιμάται ακριβότερη μελέτη χωρίς να δοθούν συγκεκριμένες εξηγήσεις; Έτσι χωρίς εξηγήσεις η απόφαση αυτή καθ' αυτή γεννά πολλαπλά ερωτήματα.
Γιατί ενώ υπό τις σημερινές οικονομικές συνθήκες οφείλουμε να κάνουμε "οικονομία", εδώ στο πολύπαθο Δήμο Λουτρακίου, Περαχώρας και Αγίων Θεοδώρων, κάποιοι φαίνεται ότι εξακολουθούν να ζουν στην εποχή της σπατάλης και εξακολουθούν να δημιουργούν κόστη. Θα πείτε ?50.000 είναι λόγος για τόση κριτική; Η απάντηση είναι απλή. Ναι στις οικονομικές συνθήκες που ζούμε σήμερα δεν περισσεύει ούτε ένα ΕΥΡΩ και κάθε ένα ΕΥΡΩ που πηγαίνει στο βρόντο, αυτό το ΕΥΡΩ λείπει από κάπου αλλού λείπει τελικά από τον Δήμο. Συγκοινωνούντα δοχεία είναι πια όλος ο Δήμος και αυτοί που είναι σήμερα στην εξουσία οφείλουν, αν θέλουν να είναι χρήσιμοι στον τόπο, να λειτουργούν με τη λογική ότι συνεισφέρουν στην ανάπτυξη του τόπου χωρίς να κατασπαταλούν τουλάχιστον ανεξήγητα  Δημοτικούς πόρους που μπορούν και πρέπει να κατευθυνθούν αλλού.
Ας αντιληφθεί επιτέλους ο κ. Γκιώνης και η "στενή παρεούλα του" ότι οφείλει να σταματήσει να λειτουργεί όπως στην εποχή των παχιών αγελάδων, όπου επί δεκαετίες κάποιοι λίγοι "εξυπνάκηδες" ζούσαν εις βάρος των πολλών, και ας έχουν κατά νου ότι πλέον για είκοσι συναπτά χρόνια, ο νόμος είναι αμείλικτος με όσους δεν σέβονται και κατασπαταλούν το δημόσιο χρήμα.