Χρήστος Πέππας

Είναι σημαντικό να αναγνωρίσουμε ότι η Ελληνική Κυβέρνηση έχει ανοίξει ζητήματα που οι προηγούμενες Κυβερνήσεις τα θεωρούσαν ταμπού.
Ανάμεσα σε αυτά δεν είναι μόνο οι γερμανικές αποζημιώσεις αλλά και το θέμα της τήρησης των υποχρεώσεων του Μνημονίου, το θέμα των λαθρομεταναστών κλπ.
Η Ελλάδα παρότι είναι μέλος της Ε.Ε έχει δεχθεί αγόγγυστα, μάλλον, αποφάσεις που επιβαρύνουν κατά πολύ την οικονομική της κατάσταση. Είναι πλέον απαραίτητο να επαναδιαπραγματευτούμε με τους εταίρους μας και να καταλήξουμε σε νέους, συγκεκριμένους όρους, λαμβάνοντας όμως υπόψιν θέματα κοινωνικής πρόνοιας και κοινωνικής συνοχής αλλά και θέματα διεύρυνσης της εξωτερικής μας πολιτικής.
Ένα πρόσφατο παράδειγμα είναι οι οικονομικές κυρώσεις στην Ρωσία. Σε μία σοβαρά πληγείσα οικονομία όπως η Ελληνική, το εμπάργκο προς τις αγορές της Ρωσίας αποτέλεσε και συνεχίζει να αποτελεί ένα ακόμα πλήγμα. Οι οικονομικές συνέπειες της απόφασης αυτής θα πρέπει να τεθούν στο τραπέζι των συνομιλιών καθώς όλα τα κράτη μέλη της ΕΕ δεν θίγονται εξίσου από τέτοιου είδους μονομερείς ενέργειες της ΕΕ.
Ενισχύοντας την επιχειρηματολογία αυτή θα προσθέσω ένα ακόμα ζήτημα που δυστυχώς οι εταίροι μας ακόμα υποτιμούν. Πρόκειται για την φύλαξη των συνορών μας.
Τα σύνορα της Ελλάδος είναι και σύνορα της ΕΕ. Δεν είναι δυνατόν η χώρα μας μόνη της να προσπαθεί να διατηρήσει προστατευμένα τα σύνορά της δαπανώντας ίδιους πόρους. Και αν η FRONTEX βοήθησε στα χερσαία όρια της ΕΕ, δεν έχει γίνει ακόμα τίποτα το ουσιαστικό για την προστασία των θαλάσσιων συνόρων.
Εκτός όμως της δαπάνης φύλαξης των συνόρων η χώρα μας έχει επωμιστεί και το κόστος που γεννά όλος αυτός ο φαύλος κύκλος της εισδοχής των λαθρομεταναστών. Από τη διάσωσή τους, τη φύλαξή τους, την επικοινωνία με τις πρεσβείες άλλων χωρών και το σημαντικότερο το κοινωνικό κόστος. Δυστυχώς το θέμα αυτό δεν έχει μόνο οικονομικές συνέπειες έχει και κοινωνικές καθώς οι λαθρομετανάστες εισέρχονται σε μία κοινωνία η οποία αδυνατεί να τους απορροφήσει ή να τους χειριστεί κατά τρόπο πολιτισμένο.
Ο κατάλογος είναι μακρύς και ο κατάλογος αποδεικνύει την ανισότητα της μεταχείρισης μεταξύ των μελών. Σίγουρα τα προαναφερόμενα παραδείγματα είναι ορισμένα από τα πολλά που υπάρχουν. αλλά το καλύτερο το άφησα για το τέλος.
Σε μία περίοδο που η Ελλάδα φορολογεί τα πάντα, που στερεί κοινωνικές παροχές σε κοινωνικές ομάδες που υποφέρουν, που η νεολαία φεύγει στο εξωτερικό ζώντας ξανά εποχές έντονης μετανάστευσης, μεγάλες εταιρείες που δραστηριοποιούνται στην χώρα μας αποφεύγουν να πληρώσουν φόρους αξιοποιώντας διάφορες μεθόδους φορολόγησης. Αυτά δεν τα λένε ελληνικά blogs, τα αναφέρει ο ίδιος ο EUObserver σε δημοσίευμα του με τίτλο «Η Ολλανδία έχει προκαλέσει στην Ελλάδα απώλειες φορολογικών εσόδων ύψους 1,7 εκατ. ευρώ». Αυτά τα ζητήματα δεν έχουν τεθεί από την ελληνική πλευρά στις συζητήσεις με τις Βρυξέλλες. Πάλι η χώρα μας «χαντακώνεται» και άλλες χώρες – εταίροι κερδίζουν.
Δεν είναι η Ολλανδία ή το Λουξεμβούργο το πρόβλημα. Το θέμα που πρέπει να μας απασχολήσει όλους είναι ο τρόπος λειτουργία της ΕΕ και ο τρόπος αντιμετώπισης των χωρών μελών της. Και βέβαια εξίσου σημαντική είναι η αντίδραση της Ελλάδας σε αυτά τα φαινόμενα. Δεν μπορεί μία χώρα η οποία βιάζεται από τις οικονομικές απαιτήσεις των εταίρων της να μην θέσει προς συζήτηση ή να μην απειλήσει να λάβει η ίδια αποφάσεις που θα αμβλύνουν τις επιπτώσεις των αποφάσεων - ολιγωριών της ΕΕ. Η Ε.Ε. θεωρητικά αποτελεί την ισότιμη Ένωση όλων των χωρών, όχι την επιβολή των δυνατότερων σε βάρος των ασθενέστερων.
Αδιαμφισβήτητα είναι φανερό ότι η Ελλάδα αλλάζει πια πολιτική στάση και από νάνος προσπαθεί να βρει τα πατήματά της και να ορθώσει το ανάστημά της σε θέματα που άπτονται της εσωτερικής της κυριαρχίας.
Δυστυχώς, το αυτονόητο, λόγω της ανεύθυνης στάσης στην εξωτερική πολιτική της προηγούμενης κυβέρνησης, τώρα φαντάζει επίτευγμα.