ΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ!

Γράφει η Ξένια Κουναλάκη

Αν κάποιος έχει σταματήσει να παρακολουθεί τα τεκταινόμενα στην Ελλάδα τους τελευταίους τρεις μήνες και ανοίξει απότομα την τηλεόρασή του απόψε, θα διαπιστώσει ότι εδώ έχουμε καταφέρει να «παγώσουμε» τον χρόνο, γι’ αυτό κι ο πρωθυπουργός μας τείνει να γίνει η πολιτική ενσάρκωση του Μπέντζαμιν Μπάτον, του λογοτεχνικού ήρωα από το ομώνυμο διήγημα του Φιτζέραλντ, που όσο περνούσε ο χρόνος έμοιαζε νεότερος.

«Μια ανάσα πριν τη συμφωνία», «στην τελική ευθεία», «γράφονται οι τελευταίες λεπτομέρειες», έχουν εξαντληθεί τα δημοσιογραφικά κλισέ για να περιγράψουν αυτήν την αχρονική μαύρη τρύπα, στην οποία έχουμε πέσει μέσα και δεν κινείται τίποτα.

Εδώ και τρεις μήνες περιμένουμε ένα τρομερά κρίσιμο Γιούρογκρουπ, στο οποίο τελικά βγαίνει μια διεκπεραιωτική ανακοίνωση που παραπέμπει το ζήτημα σε μια ακόμη κρισιμότερη Σύνοδο Κορυφής. Τα «αγκάθια» είναι πάντα τα εργασιακά και το ασφαλιστικό, απ’ όταν ήταν υπουργός ο Τάσος Γιαννίτσης, αν δεν με απατά η μνήμη μου. Οι εταίροι επιμένουν, λέει, να καταργήσουν τις πρόωρες συντάξεις, μα δεν το είχαμε λύσει αυτό; Δεν είχαμε συμφωνήσει όλοι ότι δεν είναι βιώσιμο το συνταξιοδοτικό σύστημα, όταν αποσύρονται από την αγορά εργασίας άνθρωποι στα 47 τους; Και ζητούν οι κακοί Ευρωπαίοι (πάλι;) να ανοίξουν τα κλειστά επαγγέλματα, συγγνώμη, αυτά δεν φτύσαμε αίμα να τα ανοίξουμε, γιατί μακροπρόθεσμα θα απέφεραν όφελος μερικά δισ. ευρώ για την οικονομία;

Την ίδια στιγμή, ελπίζουμε, για μια ακόμη φορά, ότι Μέρκελ και Σόιμπλε τσακώνονται για χάρη μας, κι εμείς θα εκμεταλλευτούμε τη διχογνωμία. Όμως, το συγκεκριμένο θεατρικό έχει γίνει τόσο προβλέψιμο όσο μια γαλλική κωμωδία του Μαριβό. Ωραία περνάς όσο διαρκεί, αλλά όταν τελειώνει νιώθεις ότι έχεις ξαναδεί το ίδιο έργο εκατό φορές. Το πολιτικό προσωπικό συμβάλλει σε αυτήν την εικόνα αδράνειας: ο Αντώνης Σαμαράς είναι ακόμη πρόεδρος της Ν.Δ., κι ο Φώτης Κουβέλης δήλωσε –πριν από λίγες μέρες– πως παραμένει στην πρώτη γραμμή της πολιτικής. Κάποιος να του ψιθυρίσει γλυκά, αλλά αποφασιστικά, ότι έγινε πρόεδρος ο Προκόπης Παυλόπουλος τελικά.

Χθες, διάβασα τον τίτλο «ραγδαίες εξελίξεις» και κατάλαβα ότι η υποτιθέμενη σπουδή της κυβέρνησης συνδέεται με το επικείμενο τριήμερο, καθώς αυξάνεται η φημολογία για περιορισμούς στην κίνηση κεφαλαίων. Μετρήστε τριήμερα που περάσαμε με αυτήν την αγωνία. Καθαρά Δευτέρα, Πάσχα, Πρωτομαγιά, βλέπαμε μια άσχετη ουρά στα ΑΤΜ κι άρχιζαν τα καρδιοχτύπια. Kυκλοφορούσαμε μέσα στις γιορτινές μέρες σαν μαυραγορίτες με όλο μας το βίος σε χαρτονομίσματα στην τσέπη. Με δεδομένη, λοιπόν, την ευαισθησία του εγχώριου πολιτικού προσωπικού στα μπάνια του λαού, μήπως να το πάρουμε απλώς απόφαση ότι μέχρι τον Σεπτέμβριο θα αιωρούμαστε σε αυτό το καθησυχαστικό, ακίνητο τοπίο;

Πηγή: http://www.kathimerini.gr