Του Δημήτρη Μιχελουδάκη*
Ως το αντίθετο της αισιοδοξίας (οπτιμισμού), ο όρος Πεσσιμισμός ή Πεσιμισμός (απαισιοδοξία) προέρχεται από τη λατινική λέξη pessimus που αποτελεί τον υπερθετικό βαθμό του malus δηλαδή χείριστος. Είναι παγκόσμιος φιλοσοφικός όρος που χρησιμοποιείται και στην ελληνική αντί της λέξης «απαισιοδοξία». Ένας από τους βασικότερους εκφραστές του πεσιμισμού είναι ο φιλόσοφος Άρθουρ Σοπενχάουερ. Κοιτώντας το ποτήρι μισό άδειο, την όλη εικόνα από ένα άλλο πρίσμα, θα δει κανείς πόση σοφία, ελπίδα και χαρά κρύβεται αν απλά αναποδογυρίσεις την καθεστηκυία τάξη και οπτική.
Σε μια εποχή δύσκολη και οδυνηρή, σαν αυτή που ζούμε, θα ‘λεγε κανείς πως και γιατί πήγαν στραβά τα πράγματα. Αντιστρέφοντας το ερώτημα, τίποτα νομοτελειακά δεν ήταν γραμμένο να πάει καλά, άρα και τίποτα συγκεκριμένο δεν πήγε στραβά. Η ιστορία αποδεικνύει πως από την γέννηση της ανθρωπότητας, μια κατάσταση που όλα βαίνουν καλώς είναι ουτοπική, ανεδαφική και μεταφυσικά τοποθετημένη στον ανθρώπινο νου – ήταν και είναι η εξαίρεση στον κανόνα. Γιατί λοιπόν πρέπει να λέμε ότι ήμαστε τέλειοι και όχι άτομα με ελαττώματα; Γιατί προτού καλά καλά γνωρίσουμε κάποιον πρέπει τον πείσουμε να έχει την καλύτερη των απόψεων για μας, πόσο ανακουφιστικό ακούγεται να μειώναμε τις προσδοκίες και να αφήναμε την πορεία να δείξει;
Μας στρεσάρει και μας βάζει σε μια πεποίθηση μειωμένης αυτοεκτίμησης μια αποτυχία ή μια σχέση που δεν πήγε καλά. Ποιος είπε πως το επιτυχημένο αποτέλεσμα είναι προδιαγεγραμμένο; Αν όμως, είχαμε χαμηλές προσδοκίες, ρεαλιστικές και προσγειωμένες στην πραγματικότητα, θα ήμασταν συναισθηματικά απομακρυσμένοι από κάθε αποτέλεσμα. Γιατί κάποιος στρεσάρεται και μειώνει τον εαυτό του όταν αποτυγχάνει στις εξετάσεις; Γιατί κάποιος τεμάχισε την πραγματικότητα και με προκρούστειες μεθόδους βρήκε πώς να την χωρέσει στον ανθρώπινο νου.
Ποιος δεν ξέρει πως ο άνθρωπος πεθαίνει, ποιος όμως δεν μένει στήλη άλατος στο άκουσμα μιας είδησης θανάτου; Αθανασία δεν υπάρχει ακόμα. Άρα;
Μία ρεαλιστική ανάγνωση της ανθρωπότητας δίνει δύναμη και κουράγιο, μια αποδοχή του εαυτού μας ως έχει, μια αυτοκατάφαση, δίνει πραγματική ελπίδα και αυτοεκτίμηση. Οι δυσκολίες και οι αποτυχίες έρχονται, το ζήτημα είναι η αποδοχή αυτών και το ξεπέρασμα με την γέννηση ελπιδοφόρων σκέψεων. Η κατεστημένη σκέψη χρειάζεται μια ανάγνωση, αντίστροφη, όχι βουστροφηδόν, αντίστροφα…
*Νοσηλευτής Ψυχικής Υγείας
Πηγή: http://enallaktikidrasi.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.