ΜΕΤΑΞΩΤΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ!

ΚΩΣΤΑΣ ΛΕΟΝΤΑΡΙΔΗΣ

Σαν ψεκασμένος, αγέρωχος, διεμβόλισε –ενώ τους είχε δει πεντακάθαρα– δύο αγνώστους που περίμεναν στην πόρτα εισόδου επιβλητικού κτιρίου. Οι δύο άγνωστοι σχολίασαν με ματιές τη συμπεριφορά του, όταν περνώντας πρώτος και κορδωμένος από την πόρτα όχι μόνο δεν τη συγκράτησε αλλά σχεδόν την πισωγύρισε κατάμουτρα.

΄Εμφυτη αγένεια; ΄Ατυχη στιγμή από κεκτημένη ταχύτητα; Επιδεικτική υπεροψία σε στοιχειώδεις άγραφους κανόνες σεβασμού προς τον πλησίον; Ειδικά το τελευταίο τεκμαίρεται ότι είναι σύνηθες. Οι ουρές, οι δρόμοι, τα γραφεία, τα ασανσέρ, οι διάδρομοι, τα καφέ, τα εστιατόρια, τα μέσα μεταφοράς, τα φωνακλάδικα τηλεφωνήματα (από σταθερό ή κινητό) είναι κάτι σαν δοκιμαστικοί σωλήνες· προσφέρονται για την αποδελτίωση καμουφλαρισμένων χαρακτήρων. Ειδικά το καλοκαίρι, εκτός τειχών, που η ελαφρά ενδυμασία και η ψυχολογία δραπέτη πόλης ευνοούν την απελευθερωτική αυθορμησία επί δικαίους και αδίκους. Η εμπειρική παρατήρηση, με ματιά κατά συνθήκην ψυχρή, όταν μάλιστα αξιολογεί επαναλαμβανόμενα δείγματα κακογραφίας, αποκαλύπτει ένα υποδόριο βιογραφικό καθημερινότητας για το ποιόν του άλλου. Και οι εκπλήξεις καραδοκούν, οι ανατροπές για την εικόνα γνωστών - αγνώστων και τα φιλοτεχνημένα πορτρέτα τους δίνουν και παίρνουν, καθώς ο συμπεριφορικός κώδικας μεταλλάσσεται ανάλογα με την περίσταση. Συνημμένο: σε πολλούς (μακριά από εμάς...), ο τρόπος αντιμετώπισης των τρίτων, ο βαθμός ευγένειας είτε γαϊδουριάς, ανοχής, προσέγγισης συναρτάται ευθέως από την ιδιότητα του εκάστοτε απέναντι· στρατηγός ή στρατιώτης, πλούσιος ή φτωχός, αδύναμος ή ισχυρός, χρήσιμος ή απαρατήρητος.

Δάνειο από τον μακαρίτη ποιητή του «αντισεισμικού τάφου» Νίκο Καρούζο. Για κάποιους χωριάτες μιλούσε, που γνώρισε στη Λέσβο. Αγράμματους, αυτός, τους βρήκε σοφούς. Γιατί; ΄Ησαν τρυφεροί με τους άλλους, απαλοί, χωρίς γωνίες που κόβουν, καχυποψία, έπαρση και επιθετική ειρωνεία που πληγώνει. Μεταξωτούς ανθρώπους τούς βάφτισε ο Καρούζος. Αντιγράφω από ένα έξοχο κείμενο του δημοσιογράφου Γιάννη Τριάντη για τα στοιχεία ταυτότητας των μεταξωτών ανθρώπων: «Μιλούν ελάχιστα για τον εαυτό τους. Χαίρονται με τις επιτυχίες των άλλων. Δεν σπεύδουν χαιρέκακα να κάνουν πλάκα, δήθεν χαριεντιζόμενοι, με εξωτερικά γνωρίσματα που πονάνε τους άλλους. Δεν σπερμολογούν διακινώντας φήμες. Εκείνοι που υπερασπίζονται σθεναρά κάποιον απόντα που λοιδορείται σε μια παρέα και ας μη είναι φίλος τους». Πώς τους αναγνωρίζεις; Από μικρές, ασήμαντες κινήσεις στο φέρεσθαι. Θερινή εξομολόγηση: πολύ τυχερός που ξέρω μεταξωτούς ανθρώπους. Εσείς, αγαπητοί αναγνώστες;

Πηγή: kathimerini.gr