Ποίημα του Κυριάκου Δοσαρά*
Κυριάκος Δοσαράς
Μας κοιτάς με ύφος λυπημένο
μέσα από τα χαλάσματα και την ντροπή.
Τα μάτια σου κόκκινα από το κλάμα
η φωνή σου, πνιγμένη στη σιωπή.
Στα χέρια σου κρατείς σφιχτά
Τότε, που έπαιζες με τ ' άλλα τα παιδιά
σε αυτήν εδώ την γειτονιά,
με γέλιο, δίχως έγνοια.
Φωνάζεις με τρεμάμενη φωνή
όμως εδώ, άλλος διαφεντεύει.
Μες στα ερείπια και του πολέμου την βουή
ο θάνατος παραμονεύει.
Το πρόσωπό σου άφαντο
θαμμένο μες στην σκόνη.
Ρίξε τα βάρη πάνω μας,
γι ' αυτόν τον κόσμο τον φονιά,
που κάθε μέρα σε σκοτώνει.
~ Από την ποιητική συλλογή ''ΑΜΠΕΛΟΣ''~
(Αφορμή να αναρτήσω αυτό το ποίημα, ήταν οι εικόνες βίας και φρίκης που παρακολούθησα σε σημερινό δελτίο ειδήσεων, από τον βομβαρδισμό άμαχου πληθυσμού στην ματωμένη και πολύπαθη Συρία, και ειδικότερα αθώων αγγέλων - μικρών παιδιών - που το βλέμμα τους μαρτυρεί πολλά όπως του εικονιζόμενου. Η λέξη φρίκη πραγματικά...ωχρειά, μπροστά στο αίμα αθώων και ειδικά μικρών παιδιών, που κάλλιστα θα μπορούσαν να ήταν και τα δικά μας παιδιά!)
Κυριάκος Δοσαράς
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.