ΙΕΡΟΥΣΑΛΗΜ: ΓΙΑΤΙ ΟΛΟΙ ΕΠΙΘΥΜΟΥΝ ΤΗΝ «ΙΕΡΗ ΠΟΛΗ»!

Η «Ιερή Πόλη». Έτσι χαρακτηρίζεται η Ιερουσαλήμ, που αποτελεί εδώ και αιώνες, την γη της επαγγελίας όχι μόνο για τους χριστιανούς, αλλά επίσης για τους εβραίους και τους μουσουλμάνους. Μία πόλη τα χώματα της οποίας έχουν ποτιστεί με το αίμα αθώων, στο όνομα των θρησκειών που ακολουθούσαν.
Γιατί όμως έχει τόσο μεγάλη σημασία η πόλη αυτή; Γιατί το άνοιγμα της Αμερικανικής πρεσβείας του Ισραήλ στην πόλη στοίχισε τη ζωή σε τόσους πολλούς ανθρώπους;

Να υπενθυμίσουμε ότι ο Ιουδαϊσμός, ο Χριστιανισμός και το Ισλάμ έχουν κάτι κοινό.

Όλες είναι θρησκείες του μονοθεϊσμού - η πεποίθηση ότι υπάρχει ένας Θεός και ένας μόνο Θεός. Και οι τρεις θρησκείες «μοιράζονται» μάλιστα πολλούς από τους ίδιους προφήτες που είναι υπεύθυνοι για την πρώτη διδασκαλία της Ενότητας του Θεού στην περιοχή γύρω από την Ιερουσαλήμ, συμπεριλαμβανομένων του Αβραάμ, του Μωυσή, του Δαβίδ και του Σολομώντα.

Χριστιανοί

Η Βηθλεέμ ήταν η γενέτειρα του Ιησού, η Ναζαρέτ η πόλη όπου μεγάλωσε, αλλά η Ιερουσαλήμ είναι εκείνη που μετράει περισσότερο για τους Χριστιανούς. Εκεί ήταν όπου ο Χριστός κήρυξε, έγινε ο Μυστικός Δείπνος, συνελήφθη, τέθηκε υπό δίκη, καταδικάστηκε σε θάνατο, σταυρώθηκε. Εκεί πιστεύουν οι χριστιανοί ότι ο τάφος του βρέθηκε άδειος όταν αναστήθηκε. Επομένως, η Ιερουσαλήμ είναι τόπος βαθιάς θλίψης, απόλυτης ερήμωσης αλλά και ελπίδας και λύτρωσης. Είναι η ιερή καρδιά της χριστιανικής ιστορίας.

Η Ιερουσαλήμ αποτέλεσε το επίκεντρο του προσκυνήματος από τότε που ο αυτοκράτορας Κωνσταντίνος ασπάστηκε τη νέα θρησκεία του Χριστιανισμού. Αλλά μαζί με την επιθυμία για προσκύνημα έχουν προκύψει ζητήματα εξουσίας και ιδιοκτησίας. Οι μάχες για την Ιερουσαλήμ όχι μόνο έφεραν αντιμέτωπους χριστιανούς και μουσουλμάνους, αλλά η πόλη προκάλεσε διχασμούς μεταξύ διαφορετικών πτυχών του χριστιανισμού με τον έλεγχο των Ιερών Θέσεων μεταξύ των ανατολικών και δυτικών κλάδων της θρησκείας.

Η Ελληνική Ορθόδοξη εκκλησία, η Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία, οι Αρμένιοι και οι Ανατολικοί Ορθόδοξοι, καθώς και οι Κοπτικοί, Αιθιοπικοί και Συριακοί Ορθόδοξοι έχουν παραδοσιακά δικαιώματα στην Εκκλησία του Παναγίου Τάφου, όπου η Via Dolorosa καταλήγει στον τόπο που θεωρείται πως είναι ο τόπος της σταύρωσης του Ιησού και του τάφου του. Περιστασιακά, φιλονικίες ξεσπούν πάνω από την επικράτεια. Η Ιερουσαλήμ, όμως, είναι κάτι περισσότερο από ένα ιστορικό μέρος για τους χριστιανούς: Αποτελεί επίσης μια μεταφορά για όλα αυτά που θέλουν σε αυτόν τον κόσμο και τον επόμενο. Είναι ένας τέλειος τόπος, μια χρυσή πόλη, ένας παράδεισος που θα φτάσουν μια μέρα μετά το θάνατο.

Οι Εβραίοι

Για τους Εβραίους, η Ιερουσαλήμ δεν είναι μόνο ένας σημαντικός χώρος τόσο στην παλαιότερη όσο και στην σημερινή εβραϊκή ιστορία, αλλά είναι εξίσου σημαντικός ως μια θρησκευτική έννοια που υπερβαίνει το χρόνο. Την περιοχή είχε διασχίσει ο πρώτος Εβραίος, ο Αβραάμ (1800 π.Χ.), κατά τη διάρκεια των περιπλανήσεών του σε όλη την «υποσχεμένη γη». Σύμφωνα με την παράδοση, ο τόπος όπου ο Αβραάμ θυσίασε σχεδόν τον γιο του Ισαάκ, αλλά του δόθηκε τελικά εντολή από τον Θεό να μην το πράξει, ήταν το σημείο στο οποίο χτίστηκε αργότερα η Ιερουσαλήμ.

Οι Ισραηλίτες είχαν πάει στην Αίγυπτο για να αποφύγουν έναν λιμό και βρίσκονταν υποδουλωμένοι, ενώ στη συνέχεια επέστρεψαν στο Ισραήλ και η Ιερουσαλήμ ήταν η πόλη που ο Δαβίδ επέλεξε ως πρωτεύουσα του (1.000 π.Χ.). Αποτελεί λοιπόν ένα σημαντικό κομμάτι του πρώτου βασιλείου του Ισραήλ.

Η Ιερουσαλήμ έγινε επίσης ο θρησκευτικός κόμβος, γιατί εκεί ο Σολομώντας, έχτισε τον ναό που αποτέλεσε το εθνικό κέντρο λατρείας. Οι αρχηγοί όλων των ισραηλινών νοικοκυριών είχαν την υποχρέωση να προσκυνούν εκεί τρεις φορές το χρόνο. Αυτή ήταν η σημασία της πόλης τους βιβλικούς χρόνους, όπου όσοι δεν μπορούσαν να ταξιδέψουν εκεί συμβουλεύονταν τουλάχιστον να προσευχηθούν προς την Ιερουσαλήμ, οπότε η προσευχή τους θα ακούγονταν σαν να ήταν παρόντες. Μέχρι σήμερα, όλες οι συναγωγές βλέπουν προς την Ιερουσαλήμ, έτσι ώστε οι προσευχές να κατευθύνονται εκεί σύμφωνα με αυτήν την παράδοση. Όταν η Ιερουσαλήμ καταστράφηκε από τους Βαβυλώνιους το 586 π.Χ. και μετά την ανοικοδόμηση τους και πάλι από τους Ρωμαίους το 70 μ.Χ., η αίσθηση της οξείας θρησκευτικής απώλειας εκφράστηκε με την προσθήκη μιας εορταστικής ημέρας (Tisha B'Av) στο εβραϊκό ημερολόγιο, το οποίο εξακολουθεί να ακολουθείται.

Μουσουλμάνοι

Η Ιερουσαλήμ (γνωστή στα αραβικά ως al-Bayt al-Maqdis - το αγιασμένο σπίτι - ή απλώς Al-Quds, η Αγία Πόλη), είναι σημαντική για τους μουσουλμάνους για πολλούς λόγους. Πρώτα απ' όλα, η Ιερουσαλήμ ήταν η πρώτη«πρωτεύουσα» της προσευχής του Ισλάμ (qibla), προτού γίνει στη συνέχεια η Μέκκα. Όταν ο Προφήτης Μωάμεθ ξεκίνησε την αποστολή του ακολούθησε τους Εβραίους και τους Χριστιανούς στην Ιερουσαλήμ κατά την καθημερινή προσευχή, θεωρώντας πως το Ισλάμ αποτελούσε τη συνέχεια και την ανανέωση της οικογένειας των Αβραάμ. Ωστόσο, επιθυμούσε ο Θεός να αλλάξει το qibla στο Ka'ba στη Μέκκα, κάτι που συνέβη αργότερα. Η αλλαγή του qibla για τους μουσουλμάνους καταγράφεται στο Κοράνι, όπου η qibla για τους Εβραίους και τους Χριστιανούς επιβεβαιώνεται πως είναι η Ιερουσαλήμ.

Οι μουσουλμάνοι πιστεύουν ότι ο Προφήτης Μωάμεθ ταξίδεψε εκεί από τη Μέκκα και προσευχήθηκε με τις ψυχές όλων των προφητών. Από εκεί, οι μουσουλμάνοι πιστεύουν, ότι ο Μωάμεθ ανέβηκε στον ουρανό.

Οι μουσουλμάνοι επισκέπτονται το ιερό χώρο όλο το χρόνο, αλλά κάθε Παρασκευή κατά τη διάρκεια του ιερού μήνα του Ραμαζανιού, εκατοντάδες χιλιάδες μουσουλμάνοι καταφθάνουν με σκοπό να προσευχηθούν στο τζαμί.

Η ισλαμική κυριαρχία στην Ιερουσαλήμ διήρκεσε για 12 αιώνες, περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη κυριαρχία, από Ισραηλινούς, Ρωμαίους, Πέρσες.

Όπως ο Ιουδαϊσμός και ο Χριστιανισμός, το Ισλάμ έχει μια σειρά από προφητείες σχετικά με το τέλος του κόσμου: Η Ιερουσαλήμ περιγράφεται σε ορισμένες από αυτές τις προφητείες.

Πηγή: www.reader.gr