Άρθρο του Χάρη Γούλιου*
Έχει κάποια σημασία η νίκη της Κοντσίτα στην Eurovision; Αξίζει τον κόπο να ασχοληθεί κανείς με το θέμα και να δώσει διάσταση πολιτική σε ένα «πανηγυράκι» ;
Ναι, είναι η απάντησή μου. Το πανηγυράκι αυτό, ειδικά τα τελευταία χρόνια, μετά την είσοδο όλων των χωρών του πρώην ανατολικού μπλοκ, και χάρη στην ιδιαιτερότητα της ανάδειξης νικητή με την ψηφοφορία των τηλεθεατών, έχει και πολιτικά χαρακτηριστικά.
Όσοι υποτιμούν τη διάσταση αυτή, πρέπει να βρουν μια πειστική εξήγηση για τα γιουχαϊσματα που δέχτηκε στην Κοπεγχάγη το ρωσικό τραγούδι. Δεν ήταν αντιπαθείς ούτε παράφωνες οι δύο κοπελίτσες που τραγουδούσαν για τη χώρα του Πούτιν. Ένα μέρος των θεατών όμως έδειξε ότι ξέρει πολύ καλά τι αντιπροσωπεύει το καθεστώς του Πούτιν - και δεν δίστασε να εκδηλώσει τα συναισθήματά του! Αυτή είναι πολιτική πράξη. Όπως πολιτική πράξη ήταν και η ενθουσιώδης υποδοχή της κοπέλας από την Ουκρανία. Στην Kοπεγχάγη προχτές συγκρούονταν ομάδες νεοναζιστών με αντιρατσιστές (για την κατασκευή -ή όχι- τζαμιού…). Η συνθήκη πάνω στην οποία βασίστηκε η ειρήνη και η ευημερία στην Eυρώπη, η μη αλλαγή συνόρων, για πρώτη φορά μετά τον πόλεμο δεν ισχύει πια. Η Ρωσία προσάρτησε την Κριμαία και απειλεί να επεκτείνει τον «ζωτικό χώρο» της. Oι πολιτικοί σχηματισμοί που επενδύουν στο μίσος για τον άλλον και αρνούνται την ιδέα της ευρωπαϊκής ενότητας, ισχυροποιούνται. Και σε σκοτεινούς δρόμους, σε διάφορες ευρωπαϊκές πόλεις, κάποιοι μαχαιρώνουν όποιον τους φαίνεται διαφορετικός.
Όσα άρθρα και αν γράψουν στις εφημερίδες ευαίσθητοι δημοκράτες διανοούμενοι, η απήχησή τους θα παραμείνει «εντός των τειχών». Πολύς κόσμος εκεί έξω, ούτε διαβάζει αυτές τις εφημερίδες (έντυπες ή ηλεκτρονικές) ούτε αφιερώνει χρόνο σε προβληματισμούς για θέματα ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Η παρουσία της Κοντσίτα όμως σε ένα super-show και η θριαμβευτική υπερψήφισή της είναι ένα γεγονός με τεράστια απήχηση. Φτάνει και στο τελευταίο σπίτι, στο πιο μακρινό σημείο της Ευρώπης. Κάποιους τους εξοργίζει. Αλλά είναι ένα πολύ δυνατό «μήνυμα»... Όπως ακριβώς και η αντιρατσιστική καμπάνια με τις μπανάνες – σε έναν άλλο χώρο με μεγάλη απήχηση και προβολή από τα media.
Η ακροδεξιά προκαλεί καθημερινά. Η επιθετική απάντηση στις ιδέες της (με όρους «ψυχαγωγικούς» και τεράστια μηντιακή προβολή) είναι μια αποτελεσματική αντίδραση. Κάνουν λάθος όσοι τη σνομπάρουν.
*Ο Χάρης Γούλιος είναι επικοινωνιολόγος.
Ναι, είναι η απάντησή μου. Το πανηγυράκι αυτό, ειδικά τα τελευταία χρόνια, μετά την είσοδο όλων των χωρών του πρώην ανατολικού μπλοκ, και χάρη στην ιδιαιτερότητα της ανάδειξης νικητή με την ψηφοφορία των τηλεθεατών, έχει και πολιτικά χαρακτηριστικά.
Όσοι υποτιμούν τη διάσταση αυτή, πρέπει να βρουν μια πειστική εξήγηση για τα γιουχαϊσματα που δέχτηκε στην Κοπεγχάγη το ρωσικό τραγούδι. Δεν ήταν αντιπαθείς ούτε παράφωνες οι δύο κοπελίτσες που τραγουδούσαν για τη χώρα του Πούτιν. Ένα μέρος των θεατών όμως έδειξε ότι ξέρει πολύ καλά τι αντιπροσωπεύει το καθεστώς του Πούτιν - και δεν δίστασε να εκδηλώσει τα συναισθήματά του! Αυτή είναι πολιτική πράξη. Όπως πολιτική πράξη ήταν και η ενθουσιώδης υποδοχή της κοπέλας από την Ουκρανία. Στην Kοπεγχάγη προχτές συγκρούονταν ομάδες νεοναζιστών με αντιρατσιστές (για την κατασκευή -ή όχι- τζαμιού…). Η συνθήκη πάνω στην οποία βασίστηκε η ειρήνη και η ευημερία στην Eυρώπη, η μη αλλαγή συνόρων, για πρώτη φορά μετά τον πόλεμο δεν ισχύει πια. Η Ρωσία προσάρτησε την Κριμαία και απειλεί να επεκτείνει τον «ζωτικό χώρο» της. Oι πολιτικοί σχηματισμοί που επενδύουν στο μίσος για τον άλλον και αρνούνται την ιδέα της ευρωπαϊκής ενότητας, ισχυροποιούνται. Και σε σκοτεινούς δρόμους, σε διάφορες ευρωπαϊκές πόλεις, κάποιοι μαχαιρώνουν όποιον τους φαίνεται διαφορετικός.
Όσα άρθρα και αν γράψουν στις εφημερίδες ευαίσθητοι δημοκράτες διανοούμενοι, η απήχησή τους θα παραμείνει «εντός των τειχών». Πολύς κόσμος εκεί έξω, ούτε διαβάζει αυτές τις εφημερίδες (έντυπες ή ηλεκτρονικές) ούτε αφιερώνει χρόνο σε προβληματισμούς για θέματα ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Η παρουσία της Κοντσίτα όμως σε ένα super-show και η θριαμβευτική υπερψήφισή της είναι ένα γεγονός με τεράστια απήχηση. Φτάνει και στο τελευταίο σπίτι, στο πιο μακρινό σημείο της Ευρώπης. Κάποιους τους εξοργίζει. Αλλά είναι ένα πολύ δυνατό «μήνυμα»... Όπως ακριβώς και η αντιρατσιστική καμπάνια με τις μπανάνες – σε έναν άλλο χώρο με μεγάλη απήχηση και προβολή από τα media.
Η ακροδεξιά προκαλεί καθημερινά. Η επιθετική απάντηση στις ιδέες της (με όρους «ψυχαγωγικούς» και τεράστια μηντιακή προβολή) είναι μια αποτελεσματική αντίδραση. Κάνουν λάθος όσοι τη σνομπάρουν.
*Ο Χάρης Γούλιος είναι επικοινωνιολόγος.
Πηγή: Protagon.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.