Τρεις ημέρες πριν από τις εκλογές της Κυριακής, και το πολιτικό σύστημα διέρχεται φάση πλήρους απορρυθμίσεως.
Αιτία πρώτη, το ποσοστό της Χρυσής Αυγής που θεωρείται «διαθέσιμο» στον δεύτερο γύρο των εκλογών της Τοπικής Αυτοδιοικήσεως και ειδικότερα στον Δήμο Αθηναίων και στην Περιφέρεια Αττικής. Τα κόμματα του κυβερνητικού συνασπισμού – Νέα Δημοκρατία και ΠΑΣΟΚ– καταγγέλλουν «ανίερη συμμαχία» του ΣΥΡΙΖΑ με τη Χρυσή Αυγή. Πρόκειται επί της ουσίας περί της θεωρίας των «δύο άκρων», που εμφανίσθηκε προ μηνών και αποσύρθηκε στη συνέχεια –προσωρινώς ως φαίνεται. Επειδή η ψήφος παραμένει –καλώς ή κακώς– μυστική, αδυνατούμε να προσδιορίσουμε τις «υπόγειες διαδρομές» των ψηφοφόρων. Ωστόσο, δεν θα προκαλούσε έκπληξη εάν τμήμα των «αντισυστημικών» ψήφων των οπαδών της Χρυσής Αυγής διοχετευόταν στον δεύτερο γύρο των εκλογών της Τοπικής Αυτοδιοικήσεως προς τον ΣΥΡΙΖΑ. Προέχει για τους πολίτες αυτούς η καταδίκη –σε απόλυτο βαθμό– της ηγεσίας κατ’ εξοχήν της Νέας Δημοκρατίας και σε πολύ μικρότερο βαθμό άλλων κομμάτων. Κάποιοι θα επιχειρήσουν να θεωρητικοποιήσουν το φαινόμενο. Θα αναφερθούν ενδεχομένως στην «Τέταρτη Πολιτική Θεωρία» του Αλεξάντερ Ντούγκιν, του Ρώσου προαγωγού της «ευρασιατικής» θεωρίας, που έχει χαρακτηρίσει δόκιμη και αναγκαία ιστορικώς τη συνεργασία κομμουνιστών και εθνικιστών για να αντιμετωπισθεί η κυριαρχία του Φιλελευθερισμού και της παγκοσμιοποιήσεως. Τα εν Ελλάδι συμβαίνοντα δεν έχουν σχέση με εφαρμογές πολιτικών θεωρημάτων, αλλά αποτελούν συγκλίσεις ανορθολογικές, όπως συμβαίνει πάντα σε περιόδους κρίσεως. Ας μη λησμονούμε ότι ψηφοφόροι του Κ.Κ. της Γερμανίας εντάχθηκαν σε πρώτη φάση στο Ναζιστικό Κόμμα και ότι σημαντικός αριθμός πρώην Γάλλων κομμουνιστών εστήριξαν και στηρίζουν το «Εθνικό Μέτωπο» της οικογενείας Λεπέν. Στην άλλη άκρη του πολιτικού φάσματος έχει υπάρξει εδώ και μία διετία μία ταύτιση –εκ των πραγμάτων αναγκαστική– των προέδρων της Ν.Δ. κ. Αντώνη Σαμαρά και του ΠΑΣΟΚ κ. Ευάγγελου Βενιζέλου. Στο κυβερνητικό επίπεδο η συνεργασία λειτούργησε με δυσκολίες, αλλά σε γενικές γραμμές επιτυχώς. Αλλά η απόφαση του κ. Σαμαρά να στηρίξει στον δεύτερο γύρο των εκλογών τις υποψηφιότητες του κ. Γιάννη Σγουρού στην Περιφέρεια της Αττικής και του κ. Γιώργου Καμίνη στον Δήμο Αθηναίων θέτει σε σοβαρή δοκιμασία τους συντηρητικούς ψηφοφόρους. Ο κ. Σγουρός είναι η επιβίωση του διαχρονικού ΠΑΣΟΚ, που απεχθάνεται ο ψηφοφόρος της Ν.Δ., επί δεκαετίες. Ο κ. Καμίνης είναι η ενσάρκωση της «εκσυγχρονιστικής» Αριστεράς – του σημιτικού συστήματος, που απορρίπτει με αποστροφή ο συντηρητικός πολίτης. Η σύγκλιση στην κορυφή δεν μεταφέρεται στη βάση αυτομάτως. Προς το παρόν και χάρις στις προσπάθειες των πολεμίων της, η Χρυσή Αυγή αναδεικνύεται από εγκληματική οργάνωση σε ρυθμιστικό παράγοντα των εκλογών της Τοπικής Αυτοδιοικήσεως.
Αιτία πρώτη, το ποσοστό της Χρυσής Αυγής που θεωρείται «διαθέσιμο» στον δεύτερο γύρο των εκλογών της Τοπικής Αυτοδιοικήσεως και ειδικότερα στον Δήμο Αθηναίων και στην Περιφέρεια Αττικής. Τα κόμματα του κυβερνητικού συνασπισμού – Νέα Δημοκρατία και ΠΑΣΟΚ– καταγγέλλουν «ανίερη συμμαχία» του ΣΥΡΙΖΑ με τη Χρυσή Αυγή. Πρόκειται επί της ουσίας περί της θεωρίας των «δύο άκρων», που εμφανίσθηκε προ μηνών και αποσύρθηκε στη συνέχεια –προσωρινώς ως φαίνεται. Επειδή η ψήφος παραμένει –καλώς ή κακώς– μυστική, αδυνατούμε να προσδιορίσουμε τις «υπόγειες διαδρομές» των ψηφοφόρων. Ωστόσο, δεν θα προκαλούσε έκπληξη εάν τμήμα των «αντισυστημικών» ψήφων των οπαδών της Χρυσής Αυγής διοχετευόταν στον δεύτερο γύρο των εκλογών της Τοπικής Αυτοδιοικήσεως προς τον ΣΥΡΙΖΑ. Προέχει για τους πολίτες αυτούς η καταδίκη –σε απόλυτο βαθμό– της ηγεσίας κατ’ εξοχήν της Νέας Δημοκρατίας και σε πολύ μικρότερο βαθμό άλλων κομμάτων. Κάποιοι θα επιχειρήσουν να θεωρητικοποιήσουν το φαινόμενο. Θα αναφερθούν ενδεχομένως στην «Τέταρτη Πολιτική Θεωρία» του Αλεξάντερ Ντούγκιν, του Ρώσου προαγωγού της «ευρασιατικής» θεωρίας, που έχει χαρακτηρίσει δόκιμη και αναγκαία ιστορικώς τη συνεργασία κομμουνιστών και εθνικιστών για να αντιμετωπισθεί η κυριαρχία του Φιλελευθερισμού και της παγκοσμιοποιήσεως. Τα εν Ελλάδι συμβαίνοντα δεν έχουν σχέση με εφαρμογές πολιτικών θεωρημάτων, αλλά αποτελούν συγκλίσεις ανορθολογικές, όπως συμβαίνει πάντα σε περιόδους κρίσεως. Ας μη λησμονούμε ότι ψηφοφόροι του Κ.Κ. της Γερμανίας εντάχθηκαν σε πρώτη φάση στο Ναζιστικό Κόμμα και ότι σημαντικός αριθμός πρώην Γάλλων κομμουνιστών εστήριξαν και στηρίζουν το «Εθνικό Μέτωπο» της οικογενείας Λεπέν. Στην άλλη άκρη του πολιτικού φάσματος έχει υπάρξει εδώ και μία διετία μία ταύτιση –εκ των πραγμάτων αναγκαστική– των προέδρων της Ν.Δ. κ. Αντώνη Σαμαρά και του ΠΑΣΟΚ κ. Ευάγγελου Βενιζέλου. Στο κυβερνητικό επίπεδο η συνεργασία λειτούργησε με δυσκολίες, αλλά σε γενικές γραμμές επιτυχώς. Αλλά η απόφαση του κ. Σαμαρά να στηρίξει στον δεύτερο γύρο των εκλογών τις υποψηφιότητες του κ. Γιάννη Σγουρού στην Περιφέρεια της Αττικής και του κ. Γιώργου Καμίνη στον Δήμο Αθηναίων θέτει σε σοβαρή δοκιμασία τους συντηρητικούς ψηφοφόρους. Ο κ. Σγουρός είναι η επιβίωση του διαχρονικού ΠΑΣΟΚ, που απεχθάνεται ο ψηφοφόρος της Ν.Δ., επί δεκαετίες. Ο κ. Καμίνης είναι η ενσάρκωση της «εκσυγχρονιστικής» Αριστεράς – του σημιτικού συστήματος, που απορρίπτει με αποστροφή ο συντηρητικός πολίτης. Η σύγκλιση στην κορυφή δεν μεταφέρεται στη βάση αυτομάτως. Προς το παρόν και χάρις στις προσπάθειες των πολεμίων της, η Χρυσή Αυγή αναδεικνύεται από εγκληματική οργάνωση σε ρυθμιστικό παράγοντα των εκλογών της Τοπικής Αυτοδιοικήσεως.
Πηγή: εφημερίδα Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.