ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΕΘΑΝΟΥΜΕ ΓΙΑ ΝΑ ΑΝΑΣΤΗΘΟΥΜΕ;

ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΩΑΝΝΑ ΧΑΡΜΠΕΑ

Πόσα μας θυμώνουν, πόσα μας πικραίνουν, πόσα μας πεισμώνουν και πόσα πράγματα μας εξοργίζουν καθημερινά;
Τρέχουμε σαν το λαγό στους ιλιγγιώδεις ρυθμούς της σύγχρονης ζωής και η καθημερινότητά μας μοιάζει με αγώνα δρόμου. Τρέχουμε, αγωνιούμε, φωνάζουμε, γινόμαστε επιθετικοί πολλές φορές χωρίς κάποια σοβαρή αιτία… απλά και μόνο για να εξομαλύνουμε κατάλοιπα και απωθημένα άλλων στιγμών. Και πάλι από την αρχή…
Ποιος άραγε κερδίζει σε αυτόν τον αγώνα δρόμου ο λαγός ή η χελώνα; Ο λαγός τρέχει και ίσως δεν έχει χρόνο να σκεφτεί. Ίσως μάλιστα υποτιμά καταστάσεις ακόμα και ανθρώπους, υποτιμά και τις χελώνες. Και, όμως, στο τέλος ο χαμένος είναι ο λαγός και τερματίζει η αργή μα σοφή χελώνα!                  

Το κυνήγι του κέρδους, η απληστία, η υπεροψία, η αίσθηση ότι εμείς και κανένας άλλος, μας κάνουν να νιώθουμε σίγουροι για όλα. Και όμως! Τίποτα δεν είναι σίγουρο… Η απερισκεψία καραδοκεί και εξελίσσεται σε πλήρη αποτυχία. Δεν κερδίζει πάντα ο δυνατός, αλλά ο έξυπνος. Αργά, αλλά σταθερά βήματα στη ζωή φέρνουν το επιθυμητό αποτέλεσμα.
Γίνετε λιγότεροι επιθετικοί στις εκφάνσεις της ζωής, χαλαρώστε, κάντε το μελόδραμα οπερέτα. Δώστε τον απαιτούμενο χρόνο σε καταστάσεις να ωριμάσουν και να δείξουν από μόνες τους τι αντιπροσωπεύουν. Κάντε την ευαισθησία σας πείσμα. Και αυτό το πείσμα θα γίνει με τη σειρά του δύναμη. Και το λίγο θα γίνει πολύ. Και το αδύνατο θα γίνει δυνατό. Και αυτή η ίδια η ευαισθησία θα γίνει δύναμη! Δυνατός δεν είναι πάντα αυτός που φαίνεται. Δυνατός είναι αυτός που παλεύει, που με πείσμα, υπομονή, πίστη, προσπαθεί να φτάσει το στόχο του.
Μετά τις μέρες των Παθών έρχεται η Ανάσταση! Με πίστη, υπομονή, σεμνότητα κερδίζονται οι δύσκολοι αγώνες. Το μόνο που χρειάζεται είναι να ξυπνήσουμε τη θέλησή μας, μόνο τότε θα κερδίσουμε. Μόνο τότε θα αναστηθούμε. Ακόμα και αν χάσουμε μια μάχη ο πόλεμος δεν τελειώνει. Ο καιρός έχει πάντα γυρίσματα και όλα αλλάζουν. Ας είμαστε χελώνες στη ζωή μας. Ας μην κοιμηθούμε όπως ο λαγός. Ο άνθρωπος πιστεύοντας και επιθυμώντας μετουσιώνει ένα μύθο σε αλήθεια.
Σε χαλεπούς καιρούς η επαγρύπνηση και η συνεχής προσπάθεια θα μας κάνει νικητές. Μπορεί να κουραστούμε, να ταλαιπωρηθούμε, να υποφέρουμε αλλά θα αναστηθούμε στο τέλος! Γιατί νεκρός δεν είναι αυτός που πεθαίνει. Νεκρός είναι εκείνος που δεν οραματίζεται το αύριο, δεν προσπαθεί να ξεφύγει από το νεκρό και σαθρό σήμερα. Νεκρός είναι εκείνος που παθητικά δέχεται τα πάντα που του συμβαίνουν και τα βαφτίζει μοίρα. Νεκρός είναι αυτός που κοιμάται εφησυχασμένος σαν το λαγό! 

                            
Θέλεις λοιπόν να είσαι ο λαγός ή η χελώνα από την ιστορία του Αισώπου; Εσύ αποφασίζεις! Η χελώνα μπορεί να είχε βαρύ φορτίο, να ήταν βραδυκίνητη, παρόλα αυτά τερμάτισε πρώτη! Γιατί το δεδομένο παύει να ισχύει όταν υπάρχει θέληση και ψυχική δύναμη. Ο καθένας μας σηκώνει το δικό του σταυρό, ο καθένας σηκώνει το δικό του καβούκι. Επιλογή μας, όμως, είναι να κοιμηθούμε στο καβούκι μας ή να ξυπνήσουμε και να πάρουμε αργά, αλλά σταθερά το δρόμο για την Ανάσταση!