ΓΙΑ ΓΕΛΙΑ ΚΑΙ ΓΙΑ ΚΛΑΜΑΤΑ

Άρθρο του Χρήστου Παντελέου

"Τι να κάνουμε; Ζητάμε συνομιλητές από τον δήμο και μας έρχονται ζήτουλες. Όλοι έρχονται για ρουσφέτια, κανένας για τον τόπο''!

   

Χωρίς να μου έχει λείψει στο ελάχιστο η διακοπή της  επικοινωνίας με την τοπική κοινωνία μέσω της εφημερίδας και αυτό λόγω της ανίατης ασθένειας που την πλήττει, εν τούτοις ξαναγράφω.
Πιστεύω κάθε αναφορά σ΄ αυτήν από μέρους μου θα είναι ένα ευχάριστο σχολικό διάλλειμα που τόσο λατρεύαμε όλοι μας και μετά πάλι θα ξαναγευτούμε τα γιατροσόφια των αλμπάνηδων. Πλησιάζουν εκλογές και οι δημοσωτήρες αλυχτούν με το περίσσιο θράσος που τους διακρίνει για τα μαγικά γιατροσόφια που έχουν κληρονομήσει και κατέχουν από την πείρα τους, την ανιδιοτέλεια τους, τις καλές και αγνές προθέσεις, για τη σωτηρία μας εν τέλει. Μάλιστα προκαλούν και αρκετό γέλιο σε κάθε υγιή σκεπτόμενο, όταν λανσάρουν τη μοδάτη λέξη των ημερών μας «νεολαία». Σαν τον πανούργο Οδυσσέα προσπαθούν να αλώσουν τον δημοτικό θώκο με τον δούρειο ίππο. Δεν μπορούν να το ζητήσουν οι ίδιοι γιατί έχουν στο παρελθόν μετρηθεί, ζυγιστεί και έχουν βρεθεί λειψοί.   

 Η ηλικία μου, μου επιτρέπει να επικαλούμαι την πείρα μου αλλά και σαν απλός πολίτης χωρίς φόβο και πάθος να κάνω κριτική όχι στα προσωπικά τους αλλά στην πολιτική που ακολούθησαν και έφεραν τον τόπο μας από τους πλουσιότερους της πατρίδας μας, να παρακολουθούμε αποσβολωμένοι φορτηγά να κάνουν κατάσχεση σε περιουσιακά στοιχεία του δήμου μας.

Να ξεκαθαρίσω πως ούτε σαν όνειρο δεν μου έχει περάσει από το μυαλό η ιδέα να αναμειχθώ ενεργά στα δημοτικά γιατί αυτό απαιτεί θυσίες, ιδέες, οράματα, τόλμη, δουλειά και κυρίως προγραμματισμό του τι θέλουμε και τι μπορούμε να κάνουμε. Θα πρέπει να πάψουμε τον ψηφοφόρο να τον θεωρούμε «μανάρι» στις εκλογές και σ΄όλη τη θητεία μας πασχαλινό οβελία. Όταν εκλέγεσαι να διοικείς είσαι για όλους και όχι για την κάστα που επέλεξες για να ξεγελάσεις την κοινωνία. Οι άριστοι πρέπει να επιλέγονται στις νευραλγικές θέσεις και όχι οι αρεστοί μας.

Επειδή δεν μου αρέσει να μιλώ αόριστα και γενικά θα σας αναφέρω δυο τρανταχτά παραδείγματα για το πώς ήρθαμε εδώ και ποιοι  μας έφεραν και το χειρότερο ξαναζητούν να μας διοικήσουν. 

1999 αν θυμάμαι καλά ή 2000. Σαν γραμματέας του αιωροπτερικού Συλλόγου κάνουμε αίτηση για την χορηγία 1,5 εκατομμυρίων δραχμών από την τότε ΔΑΕΤ για την διοργάνωση διήμερου αγώνα στα Γεράνεια. Εγκρίνεται, χαρά ο Κάρολος. Γίνεται ο αγώνας, με ένα τραπέζι ούτε 20 άτομα στη Νεράιδα, αποχαιρετιστήριο τραπέζι λιτό στο Αχίλλειο άντε 40 άτομα, μετάλλια, διπλώματα και νερά, αναψυκτικά στο βουνό. Να έχεις και τον Κάρολο, Χρήστο όχι σπατάλες, μη χαλάσουμε πολλά λεφτά. Α! και διανυκτερεύσεις περίπου 10 άντε 15 ατόμων κυρίως από Πάτρα. Τελειώνει ο αγώνας πάει ο Κάρολος στη δημαρχεία όλο χαρά, θα περίσσεψε κανα φράγκο και για μας να πάρουμε κανένα αετό, μου λέει. Τον κοιτούσαν και γελούσαν. Τι φράγκο να περίσσεψε, του λένε 1,5 δεν ζητήσατε; 1,5 ξοδέψατε, ας ζητάγατε πάρα πάνω. Τρελάθηκε ο Κάρολος ρε παιδιά είμαστε καλά που ξοδεύτηκαν τα λεφτά; 1,5 εκ. ο αγώνας. Α! Εμείς σας κλείσαμε και δυο ολόκληρα ξενοδοχεία για τους αθλητές. Σας ζητήσαμε εμείς ξενοδοχεία; Ήταν φθινόπωρο όπου και να πήγαινες  5 δωμάτια εύρισκες; Χρήστο τέρμα δεν ξανακάνουμε αγώνα να τρέχουμε στα βουνά και άλλοι να μας περνούν και για μ@@@@@ς;

2009 είχα την τύχη να γνωρίσω και να νιώσω την μεγαλύτερη ντροπή και ταπείνωση σαν Λουτρακιώτης. Το καζίνο στα πλαίσια της διερεύνησης της κοινής γνώμης όσο αφορά τη μαρίνα και τα αντισταθμιστικά έργα που πρότειναν, κάλεσαν όλους τους εκλεγμένους συνδυασμούς με αντιπροσωπεία τους σε διαφορετικές ημερομηνίες. Είχα την τύχη να με πάρει και μένα μαζί με άλλους τρεις ο Παύλος Μίχας. Αυτός ο ΑΚΕΡΑΙΟΣ μέχρι κεραίας συμπολίτης μας. Όταν είδαν οι κκ Βραχάτης και Στεριώτης πως από έναν συνδυασμό με έναν εκλεγμένο πήγαν με συγκεκριμένες προτάσεις και τεκμηριωμένες τάχασαν. Παραδέχομαι πως παρεκτράπηκα και ανέβασα τον τόνο της φωνής μου, όταν τους ζήτησα να μου πουν γιατί δεν βγαίνουν στην κοινωνία να πουν πως δεν βγάζει δήμαρχο το καζίνο. Καλύτερα να είχε ανοίξει η πατρώα γη εκεί στο Λιβαδάκι, να με κατάπινε όταν άκουσα από το στόμα του κ. Στεριώτη.

-Τι να κάνουμε; Ζητάμε συνομιλητές από τον δήμο και μας έρχονται ζήτουλες. Όλοι έρχονται για ρουσφέτια, κανένας για τον τόπο.

Τώρα πράγματι είναι για κλάματα. Μπορείτε τώρα άφοβα να πάτε να τους ξαναψηφίσετε, ξέρετε που θα πάει η ψήφος σας το μάθατε αν έχετε στοιχειώδη λογική. Δεν συνεχίζω για τους άλλους γιατί και κατηγορώντας τους αξία θα  τους δώσω.

 

• Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα ΤΟ ΒΗΜΑ ΛΟΥΤΡΑΚΙΟΥ-ΠΕΡΑΧΩΡΑΣ-ΑΓΙΩΝ ΘΕΟΔΩΡΩΝ, την 28.2.2014