ΕΦΙΑΛΤΙΚΟ ΠΑΓΟΒΟΥΝΟ ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΟ ΑΙΜΑ!

 

ΤΑΣΟΥΛΑ ΚΑΡΑΙΣΚΑΚΗ

Σπάνια έκανε πια το βαποράκι ο Παναγιώτης, δεν άντεχε το μπες-βγες στη φυλακή για μικροποσότητες, τις συλλήψεις, ήθελε μόνο την πρέζα, τη φυγή μακριά από αγωνίες, πόνους, ταπεινώσεις. Δεν έκλεβε, ζητιάνευε. Χτυπούσε τις πόρτες της γειτονιάς, μανάδες που τον γνώριζαν από παιδί και συνομήλικοι που είχαν μια κανονική ζωή πάλευαν καθημερινά με τη λογική «η ελεημοσύνη τον σκοτώνει, χρειάζεται άλλου είδους βοήθεια», και τον στήριζαν με τρόφιμα και χρήματα – η δική του μάνα δεν ήθελε να ξέρει, η αδυναμία να σηκώσει το βάρος την είχε συντρίψει.
Άστεγος, ρακένδυτος, με τα πόδια γεμάτα πληγές, είχε στήσει την καβάτζα του σε παγκάκι της πλατείας. Κάθε μέρα του, η κλιμάκωση μιας βουβής κραυγής. Ένα πρωί δεν ξαναβγήκε από τα χαρτόκουτα. Ήταν 25 χρόνων.

Τον Παναγιώτη δεν τον έφαγε το λεπίδι ή η σφαίρα, αφού τα ναρκωτικά σκοτώνουν κι αλλιώς, σε ξεκαθαρίσματα για μικροχρέη ή «στραβές» στη διακίνηση, όπως ο 23χρονος, προχθές βράδυ στα Εξάρχεια, ο 19χρονος στο Μαρούσι, ο 20χρονος στην Πεντέλη· ήταν από τα πολλά αφανή θύματα... Ωστόσο, ούτε τα άλλα είναι λίγα, μόνο που δεν τους τρώει τόσο συχνά το μαύρο σκοτάδι. Από μαγκιά, παλικαρισμό, δίψα για περιπέτεια και εύκολα μικροκέρδη, χιλιάδες νεαροί της διπλανής πόρτας μπαίνουν στο παιχνίδι της μικροδιακίνησης που δεν τους μοιάζει στην αρχή επικίνδυνο. Μέχρι τη θανάσιμη εμπλοκή. Τότε σχίζεται η αυλαία της καθημερινότητας και μπορούμε να δούμε λίγο αυτή την κρυφή πλευρά, σε έκταση εφιαλτική.

Το τελευταίο μικρό γρανάζι μιας πολυεθνικής «βιομηχανίας» αμύθητων κερδών, υπερβολικά κερδοφόρας (η τρίτη μεγαλύτερη στον κόσμο) για να τεθεί υπό έλεγχο –500 δισ. δολάρια ο ετήσιος ναρκοτζίρος–, είναι αυτοί οι νέοι. Σε μια χώρα-σταυροδρόμι της διακίνησης και ανεξέλεγκτο πεδίο, το οποίο δεν συρρικνώνεται αισθητά από τις εξαρθρώσεις συμμοριών, τις σποραδικές εκστρατείες, τη δουλειά εθελοντών. Εν μέσω ανέξοδων υποσχέσεων ή της επίκλησης θεωριών περί ανωριμότητας της κοινωνίας. Τίποτα δεν είναι πιο δυνατό από μια ιδέα, ένα σχέδιο που έχει ωριμάσει. Μόνο που τα σχέδια στην Ελλάδα σπάνια ωριμάζουν.

Και το τελευταίο μικρό γρανάζι όλο και θα ματώνει καταλύοντας μόνο για λίγα λεπτά τις φαινομενικές ισορροπίες ανάμεσα σε αντίρροπες δυνάμεις.

Πηγή: kathimerini.gr

Έντυπη