ΚΗΠΟΣ ΚΛΕΙΣΤΟΣ!

Π. Μίλτου

(Από τη συλλογή συναισθήματα)

Υπάρχουν κάτι κήποι, άγνωστοι στους πολλούς,

ολάνθιστοι, μαγευτικοί, θεσπέσιοι, αμάραντοι,

τα λούλουδά τους σπάνια, ίσως μοναδικά στη γη.

Η μόνη προδοσία τους, η ευωδιά του μύρου τους! 

Ξεχύνεται στις στράτες, αναστατώνει αισθήσεις,

αφήνει απορίες και ανάβει σωθικά,

επιθυμία έρευνας απλώνεται παντού.

Πού είναι και δε φαίνονται, ποια άνθη αναζητώ;

Αν είσαι προορατικός, 

ίσως να βρεις μια εσοχή, ίσως και κάποιο άνοιγμα, 

όσο χωράει το βλέμμα. Αόρατα για τους πολλούς.

Αν είσαι διακριτικός, 

θα δεις την ομορφιά τους κι ευθύς θα μαγευτείς!

Τέτοια πανώρια χρώματα, τόσο γλυκές φιγούρες, 

πόση ευαισθησία,

στα διαφανή τα πέταλα, στους στήμονες, στα φύλλα.

Κι εκείνη η καρδούλα τους που αναβλύζει το άρωμα,

κόκκινη σαν το αίμα. Τον πόνο συμβολίζει.

Ο πόθος της αγάπη της πρόσθεσε και το βαθύ.

Αν είσαι τυχερός,

ανατριχίλα στο κορμί που απόλαυσες την ομορφιά,

ευφράνθηκες με το άρωμα, αισθάνθηκες υπέροχα!

Όμως,… υπάρχει κλειδαριά και η σιδερένια πόρτα,

μέσα δεν έχεις μπει!

Πρέπει να είσαι εκλεκτός, να σε διαλέξει ο Βασιλιάς

του άπαρτου του κάστρου, 

πρέπει να είσαι καθαρός και με καλές προθέσεις.

Και τότε ακόμα, φίλε μου, μην περιμένεις και πολλά.

Απλά θα μπεις και θα τα δεις, θα περπατήσεις τις βραγιές, 

θα αναστενάξεις με χαρά και ευτυχία απέραντη,

μα δε θα αγγίξεις τίποτα, ούτε ένα φυλλαράκι. 

Ευαίσθητα τα λούλουδα απ’ τον κλειστό τον κήπο, 

στην αναιδή την κίνηση, στο μιαρό φιλί.

Πριν πιάσεις ένα πέταλο,

μαραίνονται, ξεραίνονται και χάνονται για πάντα!

Η σπάνια καλλονή μιας παιδικής ψυχής, 

αθώας, αγνής και ανέγγιχτης,

θέλει και το πλησίασμα να είναι ειλικρινές,

με τρυφερή διάθεση και σεβασμό πολύ.

Αν είσαι διαλεχτός, 

όταν θα κλείσει πίσω σου η αυλόπορτα ξανά,

ένα άρωμα εξαίσιο, πολύτιμο, μεθυστικό,

θα ακολουθεί το είναι σου για πάντα,

όπου κι αν πας!

Και μια αγάπη απέραντη!

*Μια διευκρίνηση, το ποίημα δεν αναφέρεται σε παιδιά, αλλά σε κάποιους σπάνιους ενήλικες με παιδική ψυχή.