ΠΑΤΡΙΩΤΙΣΜΟΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΥΨΩΝΕΙΣ ΣΗΜΑΙΑ ΑΛΛΑ ΝΑ ΤΗΝ ΥΠΕΡΑΣΠΙΖΕΣΑΙ!

Βασίλης Στεφανακίδης

Νάμαστε λοιπόν ξαφνικά πάλι, αντιμέτωποι με μια κατάσταση που θυμίζει έντονα τα γεγονότα των Ιμίων. Τότε, το 1996 που ένας “πατριώτης” δήμαρχος και ένας άλλος “πατριώτης” δημοσιογράφος, αποφάσισαν να δείξουν τη μοναδικότητα του “πατριωτισμού” τους, υψώνοντας μια σημαία στα ΄Ιμια. 
Στα ούτως ή άλλως ελληνικά ΄Ιμια που όμως μετά τη συμπλοκή και τον παρ' ολίγον πόλεμο με τους Τούρκους, και τους νεκρούς Έλληνες στρατιωτικούς, ουδείς μπορεί πλέον να πλησιάσει.

Τι έχουμε σήμερα; Τρεις νεαρούς Έλληνες που αποφάσισαν να τιμήσουν τον ήρωα σμηναγό Γιώργο Μπαλταδώρο, υψώνοντας σε πρόχειρα ιστία 5 Ελληνικές σημαίες, σε αντίστοιχες βραχονησίδες γύρω από τους Φούρνους. 

Είχαν τέτοιο δικαίωμα οι τρεις νεαροί; Βεβαίως και είχαν, αφού πρόκειται για ελληνικές, ελληνικότατες βραχονησίδες πέραν πάσης αμφιβολίας.

Όμως το να υψώσεις μια ελληνική σημαία, ωσάν αυτή να είναι ένα απλό πανί, είναι εύκολο. 

Το δύσκολο είναι να αντιληφθείς πως η σημαία δεν είναι ένα απλό πανί που μπορεί να το πάρει ο αέρας (όπως είχε πει ο Πάγκαλος στην περίπτωση των Ιμίων) ή να γίνει στόχος- λάφυρο για οιονδήποτε. 

Η σημαία είναι το εθνικό μας σύμβολο, στο οποίο ορκιζόμαστε όσοι έχουμε πάει στο στρατό, να το υπερασπιζόμαστε μέχρι τελευταίας ρανίδας του αίματος μας.

Όποιος λοιπόν σηκώνει το εθνικό σύμβολο, πρέπει και να το υπερασπίζεται. 

Αν οι τρεις νεαροί αποφάσιζαν να πάνε μείνουν σ΄ αυτή τη βραχονησίδα και όχι να επιδιώξουν τα πέντε λεπτά δημοσιότητας ή τα like στο face book, θα είχαν κάθε δικαίωμα, κάθε πρωί να κάνουν έπαρση σημαίας και το απόγευμα υποστολή, όπως έκανε για δεκαετίες η κυρά της Ρω.

Το να κάνεις μια βόλτα να γεμίζεις τις βραχονησίδες με σημαίες και μετά να γυρίζεις στον Πειραιά, δεν είναι και το πιο γενναίο πράγμα γιατί απλούστατα φορτώνεις την υποχρέωση φύλαξης των εθνικών συμβόλων σε κάποιους άλλους.

Πολλώ δε μάλλον όταν τέτοιες ενέργειες δημιουργούν, εννοείται κακώς, προβλήματα στην εξωτερική πολιτική με τους κακόπιστους και προκλητικούς γείτονες. Μια εξωτερική πολιτική για την οποία την ευθύνη δεν την έχω ούτε εγώ ούτε οι τρεις νεαροί “πατριώτες” αλλά η εκάστοτε εκλεγμένη κυβέρνηση της χώρας. Χώρια που ποτέ δεν κατάλαβα, από πότε ο πατριωτισμός ενός εκάστου εξ ημών μετριέται με το πόσες σημαίες υψώνουμε στα μπαλκόνια μας, στα χωράφια μας ή στα δένδρα μας. Γι αυτό εξάλλου ο νομοθέτης απαγορεύει τη σημαία στα μπαλκόνια μας πέραν των 15 ημερών, από την παρέλευση των εθνικών εορτών!

Μετά λοιπόν από αυτή την παρορμητική έως και απερίσκεπτη ενέργεια των “φλογερών πατριωτών” ποιο είναι το αποτέλεσμα;

Οι Τούρκοι να επαίρονται πως οι κομάντος τους κατέβασαν την ελληνική σημαία από την ελληνική βραχονησίδα Μικρός Ανθρωποφάγος, ταπεινώνοντας τη χώρα μας που δεν μπορεί να υπερασπιστεί τα σύνορα της και τα εθνικά της σύμβολα και τους κατοίκους των Φούρνων να μην μπορούν να πλησιάσουν τις δικές τους βραχονησίδες για να μαζέψουν, σαλιγκάρια, μελισσόχορτο και λαγούς γιατί το Λιμενικό, ανέλαβε πλέον την 24ωρη φύλαξή τους, από επίδοξους Τούρκους προβοκάτορες.

Αν οι τρεις νεαροί ήξεραν πως με αυτή την αθώα τους πρωτοβουλία θα δημιουργούσαν αυτό το ιδιότυπο “γκριζάρισμα” των βραχονησίδων και θα έθεταν σε συναγερμό όλη τη χώρα και μάλιστα σε μια περίοδο που όλοι ξέρουμε ότι οι Τούρκοι ετοιμάζουν ένα θερμό επεισόδιο και ψάχνουν αφορμές, άραγε θα το έκαναν;

Πηγή: www.protothema.gr