[ΜΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑ ΓΙΑ ΤΗ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΤΗΤΑ] ΣΥΓΓΡΑΦΗ: ΜΑΡΙΑ ΜΠΑΡΙΤΑΚΗ!

     ''ΤΟ ΚΑΒΟΥΡΑΚΙ'' 

ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ ΣΤΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΗΡΙΑ ΑΤΣΟΓΛΟΥ [ΠΡΟΤΥΠΟ ΜΙΜΗΣΗΣ ΗΘΟΥΣ, ΑΡΧΗΣ, ΦΙΛΟΣΟΦΙΑΣ ΣΤΗ ΘΕΜΕΛΙΩΣΗ ΥΓΙΩΝ ΒΑΣΕΩΝ ΣΤΑ ΣΗΜΕΡΙΝΑ ΠΑΙΔΙΑ/ΑΥΡΙΑΝΟΥΣ ΕΝΗΛΙΚΕΣ]

Μια φορά και έναν καιρό που ήταν Καλοκαίρι, ένα μικρό κοκκινωπό καβουράκι, απολάμβανε τις χαρές τις θάλασσας. Μία ημέρα ξυπνώντας το πρωί αποφάσισε να ξεκινήσει για μία περιπέτεια, εξερευνώντας τον ατελείωτο μαλακό αμμώδη βυθό, που τόσο του άρεσε να περπατάει επάνω. Έτσι ετοίμασε το βαλιτσάκι του, πήρε τα απαραίτητα πράγματα μαζί του και βούτηξε, έτοιμο για το μεγάλο του ταξίδι.

Φτάνοντας κοντά στον προορισμό του, συνάντησε μία παρέα από κάτι όμορφα κίτρινα ψαράκια. Καλημέρα ψαράκια τους είπε το καβουράκι, έτοιμο να γίνει φίλος μαζί τους. Καλημέρα και σε εσένα, απάντησαν τα κίτρινα ψαράκια στο καβουράκι, που είχε ένα ωραίο κοκκινωπό χρώμα. Να…..σας πω κίτρινα ψαράκια, θέλετε να γίνουμε φίλοι; Με αφήνετε να μείνω στην σπηλιά σας για λίγο; Νιώθω λίγο κουρασμένο και πρέπει να ξεκουραστώ, για να μπορέσω να συνεχίσω το ταξίδι μου, τους είπε εκείνο. Α!!!!! όχι, αυτό δεν γίνεται, απάντησαν τα κίτρινα ψαράκια στο κόκκινο καβουράκι, που τώρα ήταν τόσο λυπημένο, με την απάντηση που του είπαν. Γιατί παρακαλώ τους είπε εκείνο γεμάτο απορία, δεν με φιλοξενείτε στο σπιτάκι σας για ίγο; Δεν θέλετε να γίνουμε φίλοι; Ε.....να του απαντάνε τα κίτρινα ψαράκια, δεν είσαι ίδιος με εμάς, είσαι διαφορετικός, έχεις άλλο χρώμα και άλλο σχήμα, γι’ αυτό και δεν μπορούμε να σε κάνουμε παρέα. Μα δεν γίνεται να είμαστε όλοι ίδιοι, ο καθένας είναι ξεχωριστός και μοναδικός και με διαφορετικές ικανότητες. Εξάλλου ο βυθός θα ήτανε πολύ μονότονος, αν όλοι είχαμε το ίδιο χρώμα και το ίδιο σχήμα, τους είπε το καβουράκι, που έφευγε από κοντά τους όλο στεναχώρια, για να ψάξει να βρει μια σπηλιά να μείνει μόνο του. Την άλλη ημέρα περνώντας ένα μεγάλο καράβι από την επιφάνεια της θάλασσας, δημιουργήθηκε ένα μεγάλο κύμα που αναστατώθηκε όλος ο βυθός. Το αποτέλεσμα ήταν να κατρακυλήσουν κάποιες πέτρες και να κλείσουν την πόρτα της σπηλιάς, που έμεναν τα κίτρινα ψαράκια. Τώρα εκείνα είχαν αποκλειστεί εκεί μέσα αβοήθητα, χωρίς να μπορούν ούτε καν να κουνηθούν. Ήταν φοβερό, πως θα έβγαιναν έξω για να ψάξουν για τροφή; Πως θα ξανακολυμπούσαν; Ποιος θα μπορούσε άραγε να τους σώσει; Οι φίλοι εκείνοι την ώρα ήταν πολύτιμοι, τα κίτρινα ψαράκια όμως είχαν αρκετούς φίλους, ώστε να βρεθεί κάποιος να τα βοηθήσει; Τι θα κάνουμε τώρα; Αναρωτήθηκε το πιο μικρό και φοβισμένο κίτρινο ψαράκι, ποιος θα μας βγάλει; Ποιος μπορεί να μας σώσει και να τραβήξει τις πέτρες από την πόρτα του σπιτιού μας, ώστε να ελευθερωθούμε; Μήπως να ζητήσουμε βοήθεια από τα ξαδέλφια μας τα μπλε ψαράκια; Τότε απάντησε το πιο μεγάλο κίτρινο ψαράκι που ήτανε και το πιο σοφό, λέγοντας: Κανένα ψάρι δεν μπορεί να μας σώσει, γιατί είναι ίδιο με εμάς. Εμείς τα ψάρια δεν έχουμε δαγκάνες, για να μπορούμε να μετακινήσουμε τις πέτρες, από την πόρτα της σπηλιάς μας που έχουμε αποκλειστεί μέσα. Μόνο ένα διαφορετικό πλάσμα από εμάς, μπορεί να μας βοηθήσει. Α!!!!! το βρήκα είπε τότε, το πιο ταπεινό κίτρινο ψαράκι, ξέρω κάποιο που είναι διαφορετικό από εμάς και γι’ αυτό ακριβώς μπορεί και να μας ελευθερώσει.

Εμείς έχουμε λέπια, αυτό δεν έχει, εμείς έχουμε κίτρινο χρώμα, αυτό έχει κόκκινο, εμείς έχουμε πτερύγια, εκείνο δεν έχει, έχει όμως δαγκάνες και με αυτές ακριβώς τις δαγκάνες θα μας σώσει και θα τραβήξει τις πέτρες από την πόρτα του σπιτιού μας, ώστε εμείς να ξαναβρούμε την ελευθερία μας. Να ζητήσουμε βοήθεια λοιπόν από εκείνο το κόκκινο καβουράκι, που ήθελε να γίνει φίλος μας και μας ζήτησε να το φιλοξενήσουμε στην σπηλιά μας, αλλά εμείς δεν το αφήσαμε, γιατί είναι διαφορετικό από εμάς, έχει άλλο χρώμα και άλλο σχήμα, αλλά τώρα μόνο αυτό, επειδή είναι ακριβώς διαφορετικό, μπορεί να μας βοηθήσει. Σύμφωνοι είπαν τότε όλα τα κίτρινα ψαράκια, δεν θα έχει προλάβει να πάει και πολύ μακριά. Να φωνάξουμε όλα μαζί δυνατά ΒΟΗΘΕΙΑ ΚΑΒΟΥΡΑΚΙ!!!!! μόνο εσύ μπορείς να μας σώσεις, γιατί είσαι ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟ από εμάς, σε έχουμε τόσο πολύ ανάγκη και θέλουμε να σε έχουμε φίλο μας. Τότε εμφανίστηκε το καβουράκι, που ευτυχώς δεν είχε απομακρυνθεί και πολύ και μονομιάς τράβηξε όλες τις πέτρες, από την πόρτα του σπιτιού τους ελευθερώνοντας έτσι όλα τα κίτρινα ψαράκια, που τώρα το αγαπούσαν και το παρακαλούσαν να τα κάνει φίλους του. Σε ευχαριστούμε πολύ καβουράκι που μας ελευθέρωσες. Θέλεις να γίνουμε φίλοι σου; Εμείς το θέλουμε πολύ. Εσύ μας έσωσες την Ζωή, εμείς όμως δεν σε φιλοξενήσαμε στην σπηλιά μας, ήμασταν τόσο κακά. Συγχώρεσε μας σε παρακαλούμε που δεν σου φερθήκαμε καλά. Σας έχω συγχωρέσει φίλοι μου και σας αγαπώ και θέλω να σας έχω φίλους μου για πάντα, τους απάντησε το καβουράκι, που ήτανε γεμάτο χαρά και αγάπη. Και έζησαν όλοι στον βυθό, ειρηνικά και αγαπημένα.