Και όλο αυτό σημαίνει μην αγαπάς πολύ, μην ερωτεύεσαι πολύ, μην αγκαλιάζεις πολύ, μην αφήνεσαι πολύ.
Μην χαρίζεις αν δεν πάρεις υπογραφή στο πιστοποιητικό της Ζωής ότι ο άλλος, οποιοσδήποτε είναι αυτός (σύντροφος, φίλος, συνεργάτης, συνάνθρωπος, μαθητευόμενος, θεραπευόμενος…), θα είναι συνεπής.
Συνεπής σε τι ρωτάω εγώ, στην αγάπη στο μοίρασμα, στην παρουσία, στην κατανόηση.
Δεν δίνει πιστοποιητικά η Ζωή μάτια μου.
Δεν παρέχει εγγυήσεις.
Αυτή είναι η μαγεία της, η ομορφιά της.
Ποιος σου είπε ότι πρέπει να δώσεις για να νιώσει καλά ο άλλος, να σε αναγνωρίσει, να σε θαυμάσει να σου πει ευχαριστώ.
Για σένα δίνεις.
Για να παραμείνεις ολόκληρος άνθρωπος.
Για να γεμίζεις με ενέργεια και να χαίρεσαι την κάθε στιγμή της ζωής σου.
Να παραμένεις ζωντανός και να ρέεις μέσα στο χρόνο.
Αυτό το κόψε-ράψε των συναισθημάτων μας οδήγησε εδώ που φτάσαμε. Άνθρωποι μισοί, με μισά συναισθήματα να περιμένουν μικρές μπουκιές Ζωής.
Εε! Όχι λοιπόν, εμένα δεν μου ταιριάζει αυτό γιατί θέλω να ζω ολοκληρωτικά. Να αναπνέω Ζωή και να την αισθάνομαι να κυλά μέσα σε κάθε κύτταρο μου.
Κι αν θες να ξέρεις μάτια μου ο μόνος τρόπος να παραμένεις ζωντανός και να ξεγελάς τον χρόνο είναι να δίνεσαι ολοκληρωτικά. Θυμάσαι τότε που ήσουν παιδί και αυθόρμητα λειτουργούσες έτσι.
Δεν υπήρχαν τότε περικοπές στα συναισθήματα, στις αγκαλιές, στο παιχνίδι. Υπήρχε μόνο το Ζω!
Έλα λοιπόν Ζήσε μαζί μου!
Ζήσε μαζί μας!
Πηγή: http://www.anapnoes.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.