Χρώματα συννεφιάς θολά, χρώματα μουντά που σημαδεύουν. Αναζητούν τις λίμνες των δακρύων να μπουν μέσα, βαθιά.
Αυτές οι λίμνες θαρρείς, πως θέλουνε να ξεχυθούν
στο πάτωμα και αυτό το γκρι να ξεπλυθεί, να σπάσει, να
γίνει άλλο φωτεινό.
Η κουρασμένη ανάσα με το θυμό τις σπρώχνει, να κατεβούν την σκάλα, για να αδειάσουν καταγής και να αποχωριστούν, ότι παλιό κακό.
Ένα αντίθετο μουσικό πέταγμα, με χρώματα πολλά και ευγενικά, αραχνοΰφαντα ελαφριά και διάφανα, σαν την χαρούμενη αλήθεια.
Χορός που τον γυρνοβολάει πια, μονάχα ο δροσερός αέρας, με δρασκελιές θέλησης χλωρές, που ανακουφίζουν και ξεχνούν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.