Η ΖΩΗ ΜΑΣ ΠΡΟΣΚΑΛΕΙ!

Γράφει η Ηλιάννα Πεσσάρη

Η ζωή πολύ συχνά μας φέρνει σε μία κατάσταση που μοιάζει λες και βρισκόμαστε νύχτα στη μέση ενός σκοτεινού ωκεανού… δεν μπορούμε να δούμε αν υπάρχει στεριά γύρω μας, αν υπάρχει άλλος κοντά μας, αν όντως ο ωκεανός είναι τόσο βαθύς, ή αν είναι όντως ωκεανός.

Άλλες φορές, μας φέρνει σε μία κατάσταση που μοιάζει λες και είμαστε σε μία πεδιάδα, ηλιόλουστη, με καθαρό ουρανό… μπορούμε να τα δούμε όλα, τίποτε δεν μας διαφεύγει της προσοχής. Σε πολλές, διαφορετικές στιγμές της ζωής θα βρεθούμε μόνοι, αβοήθητοι, δυνατοί, γεμάτοι. Η ζωή είναι γεμάτη περιπλοκότητα και χάος και μας προσκαλεί συνεχώς να κοιτάξουμε και να σχετιστούμε με τις καταστάσεις αυτές, που είναι γεμάτες περιπλοκότητα και χάος.

Μας προσκαλεί συνεχώς να αναπτύξουμε την ικανότητά μας για αυτοπεποίθηση, αμεσότητα και αυθορμητισμό… να βρούμε μέσα μας την ευελιξία, να συνδυάσουμε τη δράση με τη σκέψη, να κάνουμε τα πράγματα με απλότητα και με αγάπη… να εξερευνήσουμε τα σημαντικά για μας στοιχεία… να χαράξουμε την πορεία μας που θα περνάει μέσα από τα εμπόδια, τους φόβους και τις χαρές.

Η ζωή μας προσκαλεί μέσα στον κόσμο. Μας προσκαλεί να χωρέσουμε κάθε μικρό ή μεγάλο κομμάτι μας, κάθε μικρό ή μεγάλο συναίσθημά μας, μας προσκαλεί να μείνουμε στο εδώ και τώρα, κάθε στιγμή, να νιώσουμε μέρη αυτού του σύμπαντος. Η ζωή μας προσκαλεί να βρούμε τον τρόπο, όταν μας φέρνει σε αυτή την κατάσταση που μοιάζει λες και είμαστε νύχτα στον ωκεανό, εκεί, να σταθούμε, να αγκαλιάσουμε τα κομμάτια μας, αυτά που φοβούνται, αυτά που παραιτούνται, αυτά που παγώνουν, να τα αγκαλιάσουμε και να αντέξουμε να είμαστε μέσα σε αυτές τις τόσο ανθρώπινες στιγμές.

Μας προσκαλεί να αναπτύξουμε την ικανότητα μας να συνεχίσουμε να κοιτάμε το φως, όταν αυτό μοιάζει να έρχεται από ένα πολύ μακρινό αστέρι. Μας προσκαλεί να αναπτύξουμε την ικανότητα μας να απολαμβάνουμε το φως, όταν αυτό μοιάζει να έρχεται από τον πιο λαμπερό ήλιο. Η ζωή μας προσκαλεί μέσα σε αυτήν και τις στιγμές της.

Πηγή: http://glikaxamogela.gr